Назавуць…
Памяці Васіля Быкава
Хмара чорная,
Як глухая хусьціна,
Ахінула цябе ўначы.
Беларусь,
Ты свайго найлюбага сына
Ані здолела зьберагчы.
Без яго
Слова крэўнае асірацела,
Як бяз чулага бацькі дзіця.
І дарога да роспачы
скарацела
Пад паглядам нямым
забыцьця.
Беларусь!
Як бы роспач ні высяляла
Сподзеў сьветлы з душы,
Ты зноў
Імем гордым адродзішся –
Зноў Васілямі
Назавуць маці верных сыноў.