Мадонна з Хрэшчаціка
У займішчы хрэшчаціцкага дня
Ішла ты босай, панна Кацярына,
Бунт Рубенса з кірылаўскага дна,
Ня йшла – ляцела над зямлёй парыўна.
Жахаліся прахожыя наўкол,
Бо ляльку ты у транты заматала,
Бо горкім тваё стала малако,
Бо скрозь і ўсюды месца было мала.
Няўжо ад помсты вочы зіхацяць?
За мукі ненароджанага сына?!
Праклёнам вусны чорныя кіпяць,
Няўжо праклён – ратунак твой адзіны?
