Архіў нумароў:

Віктар Сямашка

_____________________ Найбліжэй да Бога. Вершы	ВОДАРАСЦЬ самае высокае дрэва з тутэйшых у прыцэльным святле зары нагадвае водарасць, а паветра адпаведна – ваду: водарасць гойдаецца ў вадзе, з ліста на ліст ліючы ззянне …мы ж тым часам думаем, хто найбольш бліжэй да Бога? хто з нас самы “стромы”? аднак, Бог аднолькава блізкі: чуеш? – салёна-крывавы пах мора, што прынёс вецер з Балтыкі? ЦІ… Ціха ў хаце адчыніў вокны – ці… ні рэха ні руху ні слыху ні подыху ПРАЗ ДЭФІС жыхаркі-кішэні мары-камары кікімары што ні крок, то папрок фраза-параза – хто сказамі гаворыць, а хто ўказамі забабонамі, парадамі кіруе паціху патроху пікіруе BIG-BEAT мужчына – сейбіт жанчына – носьбіт мужчына – косьбіт жанчына – носьбіт мужчына – малацьбіт жанчына – носьбіт мужчына – барацьбіт жанчына – носьбіт мужчына – вахабіт жанчына – носьбіт мужчына beat – жанчына love it SEXOТЫ Дзяўчаты – гэта сексоты, бо падобна сябе паводзяць, як тыя істоты пра густы пытаюцца пра розныя рэчы выказваюць зацікаўленасць, а ў галаве – адно БОЯЗЬ Па праспекце Скарыны шпацырую й бачу, як народ і ўлада існуюць паасобку далёка адзін ад аднаго і людзі быццам па-за хлуснёй, а ўлада выглядвае з завуголляў – то не жорсткасць у поглядзе, то боязь * * * хрышчоныя і мову ў школцы вывучалі, але ж не жагнаемся, але ж маўчым ЗДАРЭННЕ ці правільна Радзіму пакідаць? галоўнае ж – самарэалізацыя – так думаў я, едучы ў тралейбусе без талончыка раптам заходзяць адразу чатыры кантралёры тралейбус, дарэчы, запоўнены толькі напалову – усе сядзяць я – каля сярэдняга ўваходу на адзіночным месцы не заўважыць не магчыма кантралёры да кожнага звярнуліся пару чалавек вывелі чакаю сваёй чаргі гадаю суму штрафу: тысяч дзесяць, напэўна але ніхто нічога не пытае нарэшце, кантралёры выйшлі і тралейбус пайшоў далей Радзіму вырашыў не пакідаць ні ў якім разе