Ажэшка, Арлоў, Севярынец, Сцяпан: агляд свежага 106-га “Дзеяслова”

У гэты спякотны – і ў метэаралагічным, і ў грамадска-палітычным сэнсе – час пабачыў свет 3-ці (106-ты) нумар часопіса “Дзеяслоў”. Вось чым ён парадуе свайго чытача.

Адкрывае нумар нізка вершаў Васіля Зуёнка “Неба пасею…”. На пачатку чэрвеня Васіль Валільевіч адзначыў свой 85-гадовы юбілей, з чым “дзеяслоўцы” яшчэ раз яго шчыра віншуюць.

Празаічную частку нумара адкрываюць навелы майстра малой прозы Уладзіміра Сцяпана.

Уладзімер Арлоў прэзентуе баладу “Каралева пінгвінаў”, напісаную верлібрам – вершам, вольным як ад знакаў прыпынку, гэтак і ад залішняга пурытанства.

Павел Севярынец прапануе да ўвагі чытачоў фрагмент са свайго новага рамана “Беларусалім. Сэрца святла”, а менавіта – раздзелы “Віцебск. Ісус і меч” і “Віцебск. Цемра”. “Дзеяслоўцы” разам з усімі людзьмі добрай волі абураныя затрыманнем як Паўла, так і дзясяткаў блогераў ды грамадскіх актывістаў.

Не так даўно ў культурна-асветніцкім дадатку “Літаратурная Беларусь” (сумесны праект Саюза беларускіх пісьменнікаў і газеты “Новы час”) выходзіла нізка вершаў Валянціны Аксак “Адамавыя сыны”. Вось жа, дзеяслоўская падборка – “Евіны дочкі” – адказ-працяг той публікацыі.

Таксама ў паэтычнай частцы Віктар Ярац выступае з нізкай з актуальнаю назвай “Дыхнуць чысцінёю”, а Аксана Данільчык – з нізкай “Ціхія фарбы, ціхія гукі”.

Упершыню ў “Дзеяслове” друкуецца празаік і мастак Людміла Андзілеўка (фантасмагорыя “Разводдзе”).

Акрамя таго, у празаічнай частцы – заканчэнне другой часткі рамана мэтра гістарычнай прозы Генрыха Далідовіча “Кліч роднага звона” і апавяданне сталага аўтара часопіса Сяргея Рублеўскага “Уціральнік”.

Яшчэ адзін віцебскі аўтар і – яскравы дэбютант нумару – Віталь Шыёнак (аповед “Нязломак”).

Рубрыку “Пераклады” адкрывае яшчэ адзін чэрвеньскі юбіляр Дзмітры Плакс. Друкуецца падборка яго перакладаў сучаснай шведскай паэзіі, а менавіта твораў Эрыка Бергквіста, Іды Бёр’ель, Хокана Бравінгера, Сольі Крапу, Крыстофера Леандоэра, Атэны Фарухсад, Катарыны Фростэнсан і Ханны Хальгрэн.+

Працягвае рубрыку навела Элізы Ажэшка “Гекуба” (пераклад Анатоля Бутэвіча).

Эсэ “Ваш і наш Быкаў” прэзентуе даўні сябра беларускай літаратуры ўкраінскі літаратуразнаўца і празаік Міхайла Слабашпіцкі (пераклад Таццяны Кабржыцкай).

У рубрыцы “Спадчына” – публікацыя не друкаванай дагэтуль аўтэнтычнай паэмы роду “Янчуры” Юрася Свіркі, якую падрыхтавала да друку яго дачка Ірына Свірко.

Таксама ў частцы нон-фікшн – старонкі дзённіка Уладзіміра Ліпскага “Усякі апошні дзень” і працяг хронікаў беларускага інтэлектуала “Трэба ўявіць Сізіфа шчаслівым” Валянціна Акудовіча, які таксама святкуе юбілей у гэтыя дні. Гэтым разам ўспаміны знанага мысляра прысвечаны яго сябрам і калегам Адаму Глобусу, Алесю Анціпенку, Уладзіміру Мацкевічу, Таццяне Вадалажскай ды іншым культурніцкім героям.

У рубрыццы “Прачытанне” Васіль Дранько-Майсюк выступае з палемічным эсэ “Пятрусь Броўка і яго пошук страчанага спакою”.

Мазырскі літаратуразнаўца Сяргей Кураш распавядае пра кнігу Генадзя Лапаціна “Поделиться небом” (рэцэнзія мае назву “Нябеснае ў зямным”).

Ілюстрацыі на вокладцы часопіса – Адама Глобуса.

Прыемнага чытання!