-
Алесь Разанаў (№81)
Зацемкі з зімовага саду Чытаем верш. Сваёй назвы ён не мае і сам увесь з’яўляецца назвай да таго, што кранае, што выяўляе, што вымаўляе, і называецца па першым радку “Мой сад у снезе па калена…”, аўтар Алесь Пісьмянкоў. Жыццёпіс Алеся Пісьмянкова чапаць не будзем, зазначым толькі, што распачаўся ён у 1957-м, завершыўся – абарваўся –…
-
Лі Хэ (№81)
Пераклад Леаніда Дранько-Майсюка. Пра пустэльніка Джао Шэна Складаная вельмі кухарства навука, Аднак жа навукай валодае гэтай Старэйшая жонка – карэнне бамбука На блясе высмажвае добра нагрэтай. І жонка сярэдняя з працаю цяжкай Таксама спраўляецца, не наракае – Таўчэ яна рыс таўкачом, і, як яшма, У ступе той рыс калярова іграе. Зіма на парозе,…
-
“Дзеяслоў” у “Кніжнай шафе”
Цяпер часопіс “Дзеяслоў” можна набыць у кнігарні “Кніжная шафа” (пр. Дзяржынскага, 9, уваход са двара). Шукайце часопіс таксама ў менскіх кнігарнях: “Акадэмкніга” (пр. Незалежнасці, 72) Кнігарня “Логвінаў” (пр. Незалежнасці, 37а) Кніжны салон (вул. Калініна, 5) І ў інтэрнэт-крамах knihi.by i prastora.by.
-
№78
-
Даша Бялькевіч (№80)
Кветкі і цыгарэткі НЕ МУЗЫКА Я глядзела на свет, А трэба было глядзець пад ногі, Каб не спатыкнуцца і не расцягнуць звязкі. Спачатку прывязкі, пасля перавязкі, Тынкоўкі-замазкі, адмазкі, Бязглуздыя казкі… Зноў маўчыць тэлефон. Цела – фон. Для гульні ў сЭксафон. Гэта проста джаз… Jazz for pleasure Jazz for fun А пасля – ў цэ-ла-фан, Выкінуць,…
-
Віктар Жыбуль (№80)
ПРЫВІТАННЕ! Нехта вылез з-пад гурбы засохлай лістоты, схаванай у дуба дуплістага цень. Прывітанне! Я не ведаю, хто ты, але добры дзень! Нехлямяжы, як куча паўзучых вушанак, абматаны аблезлым, смярдзючым рыззём, ён бразгоча гірляндаю ржавых бляшанак і жуе чарназём. Я на неба гляджу – там гудуць самалёты і ў далёкія клічуць мяне гарады. Прывітанне – не…
-
Залаты Апостраф-2015
Стаў вядомы шорт-ліст літаратурнай прэміі «Залаты апостраф», якая традыцыйна адзначае найлепшыя публікацыі ў часопісе «Дзеяслоў» за год. Уганараванне лаўрэатаў адбудзецца 24 лютага ў кнігарні «Галіяфы». Цяпер намінавацца на прэмію могуць і тыя аўтары часопіса, якія былі лаўрэатамі «Залатога апострафа» ў ранейшыя гады. Паэзія Анатоль Брусевіч. Вяртанне ў адсутнасць. Вершы. №76 Вольга Гронская. Мора ўнутры…
-
Уладзімер Арлоў (№80)
Паэтычны фэст у Друскеніках Балада твой арганізм атручаны паэзіяй яе падаюць на сняданак у каве з аўтамата ў яечні з беконам у зялёнай і чорнай гарбаце чорная рыфмуецца з турмой чытаеш верш Ліст начальніку турмы на экране пераклад літоўская і англійская нехта з вязняў у 1937-м надрапаў на тынку РАДЗІМА так і засталося…
-
№77
-
Віталь Рыжкоў (№79)
Анклаў (95 bpm) Унутраны горад – як верш з адзінай метафарай: пляскаты й просты. Па ім у імжы вострай лёгка прайсці ад мяжы да мяжы – абы было з кім. Яго архітэктар сам, відаць, і не думаў, як тут будзе жыць: ён ставіў мост у разліку, што рака сама прабяжыць пад мостам. У самым цэнтры…
-
Алесь Кажадуб (№79)
Далёка ад радзімы Байкі пра пісьменнікаў Папера для сала Вядомы ў свой час пiсьменнiк Пiлiп Пестрак быў аўтарам прыжыццёвага збору твораў у чатырох тамах. У кожным з тамоў было не менш за пяцьсот старонак, i таму рукапiсы патрабавалi вялiкiх намаганняў. Iх трэба было не толькi напiсаць ручкай на паперы, але i надрукаваць на машынцы, прачытаць,…
-
Выйшаў свежы “Дзеяслоў”
Чытайце ў нумары: Проза Васіль Быкаў. «У тую вясну…» Уладзімір Някляеў. Лапаціна. Прыпавесць. Валеры Гапееў. Ноч Цмока. Раман. (Пачатак). Анатоль Бутэвіч. Тунэль чалавечага жыцця. Дзве рэфлексіі. Анатоль Астапенка. Нэйсі. Фантастычнае апавяданне. Проза Мікола Гіль. Зімовыя васьмірадкоўі. З файлаў ганебных часін. Уладзімер Арлоў. Паэтычны фэст у Друскеніках. Балада. Алег Мінкін. Як дагарае свечка… Паэма. Валеры Дубоўскі. Белае поле. Вершы. Віктар Жыбуль. Свабода тэлепартацыі. Вершы. …
-
Святлана Алексіевіч (№1)
Матыў калыханкі — Я зараз усё гэта зьбяру… склею ў памяці… Колькі гадоў прайшло, убачу па тэлевізары фільм пра вайну, нават кепска – плачу. Сын пачне суцяшаць, прашу: “Адыдзі”. Хутка памру… урачы ўжо ня ўтойваюць… ды і адчуваю… Застанецца хата… рэчы… А пачуцьці? Дзе яны? Куды яны дзяюцца? Сыходзяць? Узяла сшытак, пачала пісаць. Кінула. Колькі…
-
№76
-
Кавыль – сімвал нязломнасці
Даволі дзіўнае адчуванне ўзнікае, калі набіраеш на кампутары верш 1932 года і ў той жа час ведаеш, што аўтарава дыханне яшчэ грэе свет жывых. Міхась Кавыль, Язэп Казіміравіч Лешчанка сёння адзначае свой 100-гадовы юбілей. Піша Ціхан Чарнякевіч. Міхась Кавыль Нарадзіўся паэт, адпаведна, у 1915 годзе ў адной з сялянскіх хатаў случанскай вёскі Покаршаў. Хадзіў вучыцца…
-
Лада Алейнік (№78)
Дзядзькаванне: звычай ці міф? Праблема сацыялізацыі асобы ў рамане Уладзіміра Караткевіча “Каласы пад сярпом тваім” Тэрмін “сацыялізацыя” пачаў выкарыстоўвацца пры канцы ХІХ стагоддзя ў амерыканскай сацыялогіі. У 1896 г. у артыкуле “Сацыяльны кантроль” яго выкарыстаў Эдвард Рос, адзін з заснавальнікаў амерыканскай сацыялогіі і сацыяльнай псіхалогіі. У 1897 г. амерыканскі сацыёлаг Франклін Гідынгс надрукаваў кнігу “Тэорыя сацыялізацыі”.…
-
Кустава – Турбіна (№78)
Любоў Турбіна: «У Маскве я адчуваю сябе больш беларускай, чым у Мінску» Упершыню мы сустрэліся са спадарыняй Любоўю на вечарыне памяці Рыгора Барадуліна ў Доме Нацыянальнасцяў у Маскве, якую зладзілі беларусы і апантаныя беларушчынай масквічы. У часе імпрэзы спадарыня Люба чытала свае пераклады невядомых дагэтуль барадулінаўскіх вершаў з уласнага архіва, а таксама знаёміла аўдыторыю з…
-
№75
-
Ігар Сіроткін (№78)
Паноптыкум У імкненні да ідэалу, Добраахвотна прызнаўшыся, Вязнік-назіральнік Ідэальнай турмы Ва ўзнагароду За ўсе правіны П’ю асалоду Канчатковай бязвольнасці Кожнага руху. У імкненні да ідэалу, Добраахвотна з’явіўшыся, Праз люстраныя дзверы Камер Сузіраю калекцыю Дзіўных экспанатаў-братоў… Мой ідэальны Наглядчык Без напружання, З асалодай Назірае Кожнае дзеянне. Чарговыя ўцёкі – Не больш, Чым частка пакарання. У…
-
Леанід Галубовіч: «Жыццё схіляла мяне да разгадкі смерці…»
Леанід Галубовіч – шэры кардынал беларускай паэзіі і крытыкі – нядаўна адзначыў сваё 65-годдзе выхадам кнігі выбранага «Поўня». Але ва ўмовах поўнай свабоды выказвання твор цэніцца не сам па сабе. Значна важней выглядае трыбуна, з якое ён агучаны. Нягледзячы на пастуляваную адсутнасць іерархій, літарацкія асяродкі падзелены амаль неадольнымі платамі і аплеценыя дротам, па якім пушчаны…