дзеяслоў

МАЛІЦЕСЯ ЗА БЕЛАРУСЬ Лісты I Мой родны, лячу да цябе Я думкамі кожную хвілю. Праз наш незашклёны гаўбец І шторму няўтульныя мілі.   К твайму прытуліцца б плячу, На кухні па-хатняму сесці… Як шмат распытаць я хачу, Як многа хачу распавесці.   Ты знаеш, Антосік пайшоў! Стаяў ля канапы шырокай Ды раптам сам, без хадункоў…

Чытаць далей

Гузікі Сентыментальная гісторыя   Ехаў у Гомель. Глядзеў у вакно. Белае поле пад шэрым небам, а за полем вёска – белыя дахі, а з комінаў дым… Дзіўна, але і праз шкло імклівага цягніка адчуў казытлівы водар таго дыму. Усміхнуўся, але ніхто маёй усмешкі не заўважыў – маска.   ** Я з мамай. Мне шэсцьдзесят трэці,…

Чытаць далей

ЭСЭМЭСКІ НЯБЁСАЎ Я пакуль што жывы Я пакуль што жывы… Не складаючы крылы, Зноў накладваю швы На свой будзень пахілы.   Я пакуль што жывы, Бачу дзятлінку ў росах, Сонца шар агнявы, Зорак велічны россып.   Я пакуль што жывы, Каб любіць з новай сілай Пах прывялай травы І гарачага пылу…   Я пакуль што…

Чытаць далей

У гаі Расповед дрывасека на допыце ў судовага прыстава Вось як усё было. Гэта я знайшоў цела, так. Сёння раніцай, як звычайна, я пайшоў секчы крыптамерыі на дальнім схіле гары. У гаі пад гарой і ляжала тое самае цела. Дзе дакладна, кажаце? Бадай што за чатыры альбо пяць цё1 ад паштовай дарогі да станцыі Ямасіна.…

Чытаць далей

ЧУЖЫЯ ВЕРШЫ   *  *  * Жыццё, апроч жыцця, не мае сэнсу. Пачаткам сэнсу быў зачын жыцця…     *  *  * Калі б не літасцівейшы Гасподзь, я быў бы абсалютна адзінокі… Аднак жа, зазіраючы ў аблокі, свайго жыцця разварушыўшы спод,   я ўспомню зноў, як пуставаў не раз абраз на покуце ў бацькоўскай хаце,…

Чытаць далей

Оптыка Бога *  *  * аднойчы вершы ўвойдуць у хату па вымытай зранку падлозе пакідаючы сляды дзіцячых пятак пяску і вішнёвых пялёсткаў са столі пасыплецца золата пыл засвеціцца у промнях анёлы пераглянуцца   аднойчы увойдуць у хату вершы як сваты з ручнікамі і мама з татам маладыя і бабуля ставіць півоні на падваконне і дзядуля…

Чытаць далей

Чым бачыцца Вам літаратурная творчасць: нябесным прызваннем, грамадзянскім абавязкам, прафесіяй, хобі, звычкаю? Што падштурхнула Вас да пісьменніцкай дзейнасці. Ці памятаеце свой творчы дэбют? Каго Вы лічыце сваім літаратурным “хросным бацькам”?  Літаратура для мяне – працяг бацькавай справы. Ён прыйшоў да літаратурнай працы з сялянскага жыцця, прыйшоў з маленечкай вёскі, прыйшоў пасля цяжкай работы грузчыкам на…

Чытаць далей

Людзі не птушкі – ім патрэбная свая зямля… З малых гадоў мяне захаплялі беларускія мястэчкі. Найперш сваёй зусім іншай прасторай, адрознай ад той, больш прывычнай, дзе даводзілася мне жыць. У дзяцінстве я ўспрымала Мінск (і гэтае адчуванне мала змянілася) як лабірынт заблытаных вуліц з нагрувашчанымі будынкамі жылых дамоў, крамаў, садочкаў і мамінай працай дзесьці за…

Чытаць далей

Райсн (Беларусь) Паэма   Беларусь Мой дзед з Кабыльніка быў чалавек тутэйшы, З сякерай і канём мужык у кажусе, Маіх дзядзькоў шаснаццаць і мой тата – Тутэйшыя, як соль зямлі, усе Плыты па рэках гоняць, дровы цягнуць, У поце робячы, што лёс дае скупы, Вячэру даядаюць з адной місы І падаюць у ложкі, як снапы.…

Чытаць далей

САМАІЗАЛЯЦЫЯ   Надыходзяць і такія часы, калі нават звычайнаму літаратару нічога не застаецца, як пісаць таемны дзённік. Адам Глобус Страх – Ці пішаш нешта? – пытае нечакана сябар за куфлем піва. Звычайна мне не задаюць такіх пытанняў. Бывае, я нават сумняваюся ў тым, што хтосьці агулам чытае мае тэксты. Таму зняважліва называю іх пісулькамі. Мы…

Чытаць далей

Дамова Невелікодны аповед-байка Герой майго цалкам, як кажуць, рэалістычнага і разам з тым усё ж трошкі і дзівоснага аповеду – Раман Карпавіч Савасцей. Спытаеце, хто ён? А ніхто ўжо. Як сам пра сябе кажа, адстаўной казы барабаншчык. А калі папраўдзе – пенсіянер са стажам, і немалым ужо, бо Раману Карпавічу, дзякаваць Богу ці каму там…

Чытаць далей

Шаноўныя аўтары і чытачы! Мы вырашылі аднавіць-рэанімаваць нашую даўнюю апытанку для літаратараў – анкету «Дзеяслова» – якая цягам 2005-га года друкавалася на нашых старонках. За гэты час багата чаго змянілася. Нямала цудоўных аўтараў, якія тады бралі ўдзел у анкеце, адышло ў Вечнасць. Змяніўся, разам з часам, і часопіс. Але галоўныя пытанні Літаратуры засталіся ранейшымі, і…

Чытаць далей

Усё, як ты хацела, Грэта З фэйсбучных запісаў * * * Пахаваў сёння роднага дзядзьку Гену. 80 яму было. Як сказаў распарадчык у крэматорыі, «…и прекрасного дядю». Для мяне ён такім і быў, дзядзька з майго дзяцінства – вобраз, наскрозь пранізаны сляпучым сонцам. У 1960-я ён быў першым жывым антыкамуністам, якога я сустрэў у жыцці.…

Чытаць далей

Шаноўныя аўтары і чытачы! Мы вырашылі аднавіць-рэанімаваць нашую даўнюю апытанку для літаратараў – анкету «Дзеяслова» – якая цягам 2005-га года друкавалася на нашых старонках. За гэты час багата чаго змянілася. Нямала цудоўных аўтараў, якія тады бралі ўдзел у анкеце, адышло ў Вечнасць. Змяніўся, разам з часам, і часопіс. Але галоўныя пытанні Літаратуры засталіся ранейшымі, і…

Чытаць далей

Ты мне скажы… Нізка вершаў Сузор’і Нідзе так не стаіць Воз, як над закінутай хатай. Нідзе так не сумуе Серп, як над полем нязжатым. Нідзе так не гарыць Маладзік, як у дзедавым садзе. Нідзе лепшага месца няма зорцы, калі яна ўпадзе. Паўсюль на гэтай адвечнай зямлі на ручніках сузор’і і ў полымі, кроплях, слядах на…

Чытаць далей

Варвар Апавяданне   Навіну пра закрыццё сельскай бібліятэкі Тамара Міка­лаеўна пачула ў краме, куды прыйшла набыць цёплы абутак. Трыццаць першае снежня – добрая нагода зрабіць сабе падарунак. Пятроўна, мажная паўнагрудая прадаўшчыца, пляткарыла з пакупнікамі. – Сельсавет замест бібліятэкі адчыняе ФАП, двойчы на тыдзень да нас будуць прысылаць фельчара. Рыце загадалі вызваліць памяшканне. – Вось гэта…

Чытаць далей