дзеяслоў

Лявон Словы пра рокера Лявона Вольскага   Абаяльнасць У Лявона Вольскага ёсць прыродная абаяльнасць і мастакоўскі артыстызм. Таму ў нашым простым свеце, дзе ўсе добрыя знаёмыя і адно да аднаго звяртаюцца на «ты», Лявон можа без усялякай напругі звяртацца да людзей на «Вы». Яму пасуе гэткая выхаванасць і grzeczność, калі хочаце. Некаторыя з нас спрабавалі…

Чытаць далей

Адзінота Паэма   Дачцэ Алёне Вершы гавораць пра тое, аб чым маўчаць. Х.М. Энцэнсбергер     Зачын Ноч. Я – адзін… Ды недзе там, удалечыні, Загучала нечаканая, дзіўная нота: Гэта на душэўныя, сігнальныя агні Адгукаецца спадарожніца – адзінота.   За вакном – неба зорнае. Звініць цішыня, Але амаль нячутна, ледзьве ў вушах жывая. Мелодыю космасу…

Чытаць далей

Гэй бэн гіном Раман Бацьку Пракопу, маці Анастасіі, Крэву і Смаргоні   …і ніколі я не паміраў. Янка Купала Пазбегчы гэтага немагчыма, але можна грэбаваць усім гэтым. Луцый Анэй Сэнэка     І Першага ліпеня 1942 года, прачнуўшыся з ранішнім сном, у якім убачыўся яму Хрыстос, Іван Луцэвіч чыста пагаліўся, папырскаўся адэкалонам “Духмяны гарошак”, надзеў…

Чытаць далей

Ну і ню, або Аголены боль Рэцэнзія на кнігу Міколы Гілевіча Гілевіч М. Ню: Выбраныя вершы / М. Гілевіч, мастак А. Ксёндзаў. – Мінск: Выдавец Уладзімір Сіўчыкаў, 2020. – 94 с.: іл. Мне ўсё ці амаль што ўсё падабаецца ў гэтай кнізе. Ад назвы, суперлапідарнай ды інтрыгоўнай, да вызначэння накладу. Вокладка кнігі выбранай лірыкі Міколы…

Чытаць далей

Акварэль у клетачку* Загадка Моц узнікае штоноч мацаваннем дрэў, Целы іх цягне: паперу і цэлюлозу. Чорнымі кроплямі мокне ў зямлі і слове.   Гронкамі гневу – той спеў, што саспеў, сагрэў Сокі нявінных. Віно – не такія лозы. Рукі твае вінаватыя. Рукі – ловы. Мысленне роспачы распачынай, бяздумны: Гэтак загадка на захадзе сонца гіне. Гэтак…

Чытаць далей

Уверцюра прадвесня БАЛГАРСКАЕ ЛЕТА Чыё імя над берагам па літарах Дарыў птах неспакойнай вышыні, а мора гулам безупынна клікала з якіх дарог, з якой далечыні,   чый голас, кім у гэты дзень пачуты, чыю хаду, ацэньваюць якой секунды і мінуты ўсё золата вякоў усіх мацерыкоў?     *  *  * Адрасы з вясны ляцяць у…

Чытаць далей

Цой Словы пра рок-зорку Колеры Цой – мастак. Таму выбар колераў быў у яго невыпадковым. Віктар Цой свядома апрануў на сябе чорны, праўдзіва-чорны, радыкальна-чорны, рэвалюцыйна-чорны колер. Ён выбраў колер баявой анархіі, колер сцягоў, што ўздымаюцца над галовамі вольных анархістаў, колер рэвалюцыі. Аскетычна-чорны Цой працаваў качагарам. Ён закідваў ву­галь у агніста-чырвоную пашчу чорнай печы. Чорны Віктар…

Чытаць далей

Празмернае ўжыванне алкаголю шкодзіць вашаму здароўю Пераднавагодняя аповесць. Фрагмент Жана Іосіфаўна сядзела ў кабінеце і чакала планёрку. За вакном, якое па загадзе зверху было ўжо ўпрыгожана папяровымі сняжынкамі напярэдадні Новага года, кружляў ранішні снег, асядаў на лапінах вялізных сініх ялінаў, што разрасліся магутнымі слупамі каля ЖЭСу нумар 88. Насупраць, каля крамы “Віцебск”, мітусіліся шкаляры, а…

Чытаць далей

Гэта таксама вада Эсэ Быць пісьменніцай – цяжкая праца, але таксама пісь­мен­ніцтва вызваляе нас ад сумневу і роспачы, адпускае пад ясныя пробліскі радасці. Паспрабую расказаць пра пісьменніцтва агулам, але праз уласны досвед. Я пішу, каб мысліць і разумець, каб быць у гэтым свеце, які так часта немагчыма зразумець. Я пішу, таму што яшчэ маю надзею.…

Чытаць далей

Дарагі Валодзя, Уладзімір, Ладысь, Ладымер… Невядомыя лісты Уладзіміра Караткевіча да Уладзіміра Лучука №1   16 красавіка 64 г.,                                        Чалябінск Дарагі Валодзя, Уладзімір, Ладысь, Ладымер – выбірай сам сабе імя па густу і менавіта так буду звяртацца! Божа мой, як недарэчна і як непрыгожа ўсё так атрымалася, браце. Ты (давай перайдзем ужо, сапраўды, на ты,…

Чытаць далей

Называй маё цела   *  *  * даставаць гэтую крохкасць класці побач з бразільскім імем на шалі хто пераважыць – няхай цела маё суцяшае няхай дорыць яму коды і ўзоры далёкіх галактык дзе ні крохкасці, ні найменняў толькі зорнага дыхання дотык няхай лепіць яму сутнасць аблічча й абрысы адной неадрыўнай міжгалактычнай рыскай пазбавіць выразных мужчынскіх…

Чытаць далей

Канцэпцыя Вялікага злодзея Новае прачытанне раманаў “Злачынства і пакаранне” Фёдара Дастаеўскага і “Пошукі будучыні” Кузьмы Чорнага Ніводная нацыянальная культура не існуе ізалявана, ва ўсёй сваёй самабытнасці яна так ці інакш жыве і развіваецца ў рэчышчы сусветнай культуры, з’яўляецца яе неаддзельнай часткай. Менавіта таму для гэтай работы была абраная форма параўнання: яна дазволіць нам вывесці сваё,…

Чытаць далей

Маскарад Апавяданне – Але ён жа прыляцеў да цябе на прэм’еру, праз паўсвета, на адзін дзень, – сказала жонка. Хоць электрацягнікі рухаліся бясшумна, тлум у гэтым мадэрнісцкім шматпавярховым вакзале стаяў, як да эпохі мадэрну, і ён рабіў намаганні, каб пачуць голас у тэлефоне. Прэм’ера яго апошняга фільма адбывалася ў Венецыі, ён любіў гэты горад і…

Чытаць далей

ЦВЕРАЗІЛАЎКА Апавяданне Сашку выпала «ў ноч». У яго была такая праца – па зменах, вось яму і надышла чарга заступаць у начную змену. Выходзячы з інтэрната, на будзённыя, праз пазяханне словы вахцёркі: «На службу?» – ён так і адказаў: – У ноч сёння. I ў перапоўненым тралейбусе, дзе пашэнціла сесці і дзе ён лавіў на…

Чытаць далей

Соль Апавяданне Ноччу з-за прастуды маленькага сына айцец Георгій кепска спаў і на службу прыехаў цалкам разбітым. Марудна пераапрануўся і выйшаў на споведзь. Нягле­дзячы на ранак, у храме было шмат народу – Царква святкавала Узвіжанне. Святар манатонна прачытаў пакаянныя малітвы і па прынцыпе Бруса Дыкенсана з “Iron maiden” – “думай пра апошняга чалавека з натоўпу…

Чытаць далей