Вясна прыйдзе!
Музыка
Адчыняю вакно ва ўсю шыр –
няхай у сад ліецца музыка…
і змерзлыя галінкі ажываюць,
і адроджваюцца кветкі,
і прачынаюцца пчолы…
няхай на імгненне,
няхай толькі на імгненне,
але гэта – агонь вечнасці,
вось сарцавіна…
і тады я выслізну
са сваёй вужынай скуры,
вузкай і шурпатай,
няхай пачакае ў кутку, –
танчу, танчу
пад музыку Шапэна,
пакуль гучыць музыка,
я лётаю птушкай,
дыхаю водарам кветак,
і кожнае пёрка зіхціць на сонцы…
пакуль гучыць музыка Шапэна,
пакуль свеціцца трава…
16.01.2022 г.
* * *
Падземныя рэкі ў нябёсах цякуць,
Сардэчныя сокі надзеі п’юць.
Вусцішна паўтараю «ау»,
Пёрка ляціць з аблачын на траву
Леташнюю, засмяглую,
Высыхаю ад смагі я.
Усе мае рэкі і вадаёмы –
Струменьчыкі незнаёмыя. Стома.
Тонкая, нібы нітачка,
Сардэчную грэю вытачку:
Ці прыйдзе вясна адтуль,
Дзе неба птушыных матуль?
23.01.2022 г.
Надзея
Перад Вялікаднем мыю вокны,
як рабілі мая бабуля і маці, –
сонца няхай абцалуе хату,
каб жыць тут, доўга жыць.
На праменьчыку красы, чысціні
і нават немагчымага,
кажу вайне: «Не!»
Так рабілі мая бабуля і маці,
так раблю я.
Дзея з надзеяю на перамогу.
22.04.2022 г.
Толькі жыві!
1
Ты прыйшоў на захад сэрца,
я на ўсход тваёй пяшчоты,
і цяпер не будзе смерці,
вер мне, любы, лётай, лётай!
А на захад – мілавіца,
а на ўсход – гарачы золак,
вер мне, любы, сцежцы віцца
цераз неба, аж да зорак.
Цераз вецер, цераз вечнасць
знішчу змрок, дапамагу:
я табе свячу як свечка,
у акенцы, скрозь тугу.
2
Будзе стаяць наша хата,
шчасце у ёй і свята,
світанак нішчыць тугу, –
да цябе я бягу.
Я паспею, вер мне, паспею,
бо крыжык надзела нацельны
і валасы ўкрыла мірам,
як Марыям, мілы мой.
Каб выраслі нашы дзеці
і мір панаваў на планеце,
да цябе я бягу,
бягу цераз ноч і тугу.
17.05.2022 г.
* * *
Слухаю музыку Гайдна,
побач кніга вершаў Марыны,
за вакном аблятае квецень…
і няма ў свеце смерці.
Боль свой схаваю ў далоні,
каб гарэла свечка грамнічная,
не віна – толькі бяссонне,
не вайна – толькі птушкі бяздомныя.
Марыначка, пасядзі са мной побач, –
заспяваем, заплачам…
Вершы – ад слова «вера»,
ды кожнаму Авелю – Каін прызначаны.
Ападаюць з вішняў пялёсткі
і адцвітаюць яблыні…
бачу… не плачу… але… ці прабачу?
Бог мой – бераг спакою…
Музыка. Вершы. Зара над ракою.
9.05.2022 г.
Ландышы
Збіраю ландышы – чысціня і святло,
наталяюся пахамі – сонечнымі, святочнымі.
А за вакном вые сірэна і цвіце бэз,
такое неспадзяванае паяднанне.
Сэрца маё ўжо не плача, і жывыя ўсе, хто пайшоў.
Стаўлю букецікі ў кожным пакоі-спакоі,
як рабіла некалі ў дзяцінстве.
Родныя душы, ляціце сюды,
я вас не чую, але адчуваю…
І змаўкаюць сірэны, і пахнуць кветкі,
і няма вайны.
11.05.2022 г.
* * *
Заплюшчваю вочы, яшчэ раз заплюшчваю,
нібы снюся сама сабе:
там неба… такое глыбокае неба
нада мной, пада мной і ўва мне…
Ці ўратуюць душу маю вершы?
Разрэджаны подых вяршыняў,
сасновы пах лесу…
Няўжо гэта толькі сніцца?
Але я не герой, зусім не герой,
хоць і назвала сябе гарой,
я проста плыву ў чаўне адным
з краінай маёй, сям’ёй…
Разрэджаны подых вяршыняў
і васількоў у жыце…
Вось толькі гэты сон, што з ім рабіць:
на полі ляжыць салдат забіты і ўглядаецца ў цішыню.
24.05.2022 г.
* * *
Калі пачынаецца паветраная трывога,
першымі пачынаюць званіць званы…
Мы з табою пабрацімы,
Пабрацімы па вясне.
Горкі крыж маёй Радзімы
Прабіваецца і ў сне.
Родны крыж маёй Радзімы,
Адпяяная вясна…
* * *
Пчолы збіраюць ліпавы мёд,
рэчка грае на гуслях чароту,
чайкі кружацца над вадой…
але далёкія выбухі зноў і зноў
нагадваюць пра непрыроднае.
вочы мае ўглядаюцца ў далеч,
вушы ўслухаюцца…
плыву, плыву, плыву…
толькі калі я рыба,
не думаю пра вайну.
20.06.2022 г.
* * *
Крылы дажджу.
Прага жыцця.
Сеў на мяжу
Шэры бацян.
Цягнецца ўздоўж
Шнар ці ралля.
Месяц, як нож.
Стогне зямля.
Птушка-бацян,
Ціха хадзі,
Нечы сынок
Спіць на мяжы.
22.06.2022 г.
* * *
Кожны дзень прамаўляю да кветкі:
– Сніся мне, высь мая!
– Гэта ж я! – абдымаю вецер.
Вечар. Пад нагамі гарыць зямля.
Зялепухі ў садзе збіраю ў падол, –
Так рана яны паспяшылі да каранёў…
Птушыныя спевы, і сад, і дол
На крылах трымае мой сумны анёл.
28.06.2022 г.
* * *
Ляжу на спіне,
гляджу ў неба на ўзроўні травы,
скрозь траву…
станаўлюся кветкай і мурашкай,
якая паўзе па сцяблінцы…
мая палянка… мая…
усё, як і раней,
толькі птушкі чамусьці не спяваюць, –
недзе далёка за лесам,
за маім шчасцем, якое і не ведала,
што яно шчасце,
ка-на-на-да…
раней я баялася толькі грому й маланкі,
ставіла грамнічную свечку на падваконне,
як вучыла мая бабуля…
што ўратуе цяпер?
хто ўратуе?..
4.06.2022 г.
* * *
Ратуюся ў палях, нібы ў далонях маці,
Лячу, лячу… адчуй мяне, адчуй.
Тут белай хаты адзінокі страцім
На веях вербы сцішана начуе.
Пачуй мяне, калі дрыжыць трывожна
За сінім даляглядам далячынь,
І кожны крок па вечаровай пожні
Як падарунак дзвюх маіх айчын.
13.07.2022 г.
* * *
Там, у сне, ручнік радзінны
На стале і ля вакна.
А вясне такой дай, Божа,
Моцы дай і зберажы,
Каб сірэнай той трывожнай
спавіваць хаця б дажджы.
Спапяліць варожых крукаў,
Адрадзіць маю зямлю,
Каб званоў кляштарных гукі
Прамаўлялі: «Я люблю!»
29.05.2022 г.
* * *
А гэты верш я назаву – світанак,
Свяці яму, стамлёнаму ў дарозе,
Калі надзея сцішыцца ў аблозе,
І азвярэе час, і зверам стане.
Свяці яму, світанак! Птушкай ночы
Я прылячу, амыю яго раны,
І сем замкоў надзею не сурочаць,
Бо так узнёсла зацвілі каштаны.
1.06.2022 г.
Сястронкі
Вёска Сястронкі – вось жыцця,
высь мая, гэта ж – я,
вось стаю, паглядаю здалёк,
лёгкая сярод васільковых палёў.
Проста здымак маленства: лета, я…
чорна-белаю стала мая зямля,
бо гаруе громам разам са мной,
пашаю дыхае агнявой.
Шмат чаго яшчэ сказаць трэба…
ці пачуе… адчуе неба?
Трэсачка з дзіцячага трэбніка
роднай старонкі… Сястронкі.
5.06.2022 г.
Вясна прыйдзе!
Адзін знаёмы пажартаваў:
– Усе твае вершы пра птушак,
можа, ты арнітолаг?
Сказаў з усмешкай,
нібы пра дзіцячую цацку-забаўку,
але мая птушачка сціснулася ад сцюжы,
падагнула пад сябе ножкі
і крыльцы разгублена склала.
Як жа мала паветра цяпер для палёту, –
усё пра вайну, вайною, на вайне…
Прывольна лётаць у дзяцінстве і маладосці,
а як жа цяпер? калі… калі… калі…
Ёсць рэчы, пра якія не хочацца гаварыць
і нават маўчаць.
Проста слова…
проста кінутае бяздумна слова…
А птушачка змаўчыць,
схавае крыльцы, сцішыцца, заінее…
але ўсё роўна дачакаецца вясны!
Вясна прыйдзе!
10.01.2023 г.