-
#119
ПАЭЗІЯ Сяргей Законнікаў. Эсэмэскі нябёсаў. Вершы. Валянціна Аксак. Жыві, як і я. Навырост. Вершы. Васіль Жуковіч. Мой суд. Вершы. Змітрок Кузменка. Маліцеся за Беларусь. Вершы. Дзяніс Мацеша. Я – Мова. Вершы. ПРОЗА Уладзімір Сцяпан. Гузікі. Сентыментальная гісторыя. Віктар Казько. Сыход. З цыкла “Лёнькі, Ваські, Валодзькі”. Анатоль Івашчанка. Непрамо(ў)ленае. З хронікаў…
-
Фелікс Баторын (№121)
Ужо нас мала, ды яшчэ мы ёсць ЛЯ РУЧАІНЫ (З народнага) Мые дзеўка ў ручаіне Ножкі белыя свае І самой сабе ці плыні Ціха песеньку пяе. Пад’язджае неспадзеўкі У вазку шыкоўным пан. – Добра ты спяваеш, дзеўка. Твар прыгожы твой і стан. Бачу я ў табе пароду. Я ж пародзістых люблю, І цябе,…
-
Франц Сіўко (№121)
Манерка Апавяданне Вады ў фабрычнай асадзе1 Міжрэчча ў любую пару года са збыткам. Асабліва ўвесну, калі пачынаецца на рацэ паводка, і яна, знябыўшыся за зіму пад сцюдзёным лядовым панцырам, весела шугае праз край берага ў прырэчную лагчыну, у так званы Халуй. Дзе надалей і застаецца да радасці спачатку жаб, што з прыходам цёплых дзён аздабляюць…
-
Алесь Дуброўскі-Сарочанкаў
ЛІТУРГІЯ ЧАСУ I Сорак гадоў раздражняў Мяне род гэты, Я сказаў: гэта народ, які заблудзіўся сэрцам; яны не спазналі дарог Маіх; і таму прысягнуў Я ў гневе Маім, што яны не ўвойдуць у Мой спакой. Псалтыр 94:10-11 Сорак гадоў… Сорак гадоў… Сорак… Ты перайшоў шляхам нязнаным мора. Ты абхітрыў лёс незайздросны рабства. Волі віры…
-
Васіль Аўраменка (№121)
Боль і рацыя Нябачны палёт ці адвечны шлях Алеся Разанава Ёсць такое выслоўе: не вер таму, хто больш гаворыць, а вер таму, каму больш баліць. А каму цяпер баліць больш за ўсіх? Напэўна ж, Украіне і ўкраінцам. Але і беларусы не самы шчаслівы народ, бо жывуць зусім не ў Бога за пазухай, а на…
-
Дар’я Палынская (№121)
“З днём нараджэння!” Апавяданне Белыя – італьянскія, між іншым! – міжпакаёвыя дзверы ад злоснага ўдару толькі лёгка адспружынілі ад сцяны і проста ціха зачыніліся. “Нават тут не змог эфектна”, – хіхікнула пра сябе Воля і падміргнула ўласнаму адбітку. Яна сядзела за сталом перад невялічкім круглым люстэркам і дарабляла макіяж. Ëй падабалася, як яна выглядае. Ну…
-
Віктар Жыбуль (№121)
Святламузыка ХАПАЦЦА Хапацца за выратавальнай саломінкі канец, хапацца за пакамечаны пусты гаманец, хапацца за руку, працягнутую ворагам, хапацца за кашаль сухотнага хворага, хапацца за старую шчарбатую брытву, хапацца за вызубраную не тую малітву, за ржавыя свердзелы, коўзкія дошкі, за шэрхлы кавалак бычынай ляпёшкі, за дробную мэту, за марную працу хапацца, хапацца, хапацца, хапацца! Хапацца…
-
Васіль Аўраменка (№120)
Імправізацыя і сэнс Парадоксы Рыгора Барадуліна Барадуліна чытай удумліва, не спяшай па слоўных хвалях бег… Думка нараджаецца раней за слова. Як імпульс, як ток, як прамень святла альбо зрух у студзяністай глыбіні спакою. Так думаюць мысляры і адмыслоўцы. Але, чытаючы Барадуліна, я заўважыў, што слова можа апярэджваць думку. Слова-гук нараджаецца на нейкую долю секунды раней,…
-
Ігар Бурсевіч (№120)
Як мяне “выпраўлялі” Успаміны пра ГУЛАГ Арышт Пасля заканчэння Ленінградскага індустрыяльнага інстытута ў 1937 годзе ў якасці маладога інжынера-электрыка я прыехаў у горад Іванава, што ў Расіі. Знайшоў Іванаўскі шклотрэст, звяртаюся ў аддзел кадраў з накіраваннем. “Добра, – кажуць, – афармляйцеся. Вось вам анкеты, пішыце аўтабіяграфію”. Усё зрабілі па закону. Пытанні ў анкеце былі…
-
Вольга Ляснюк (№120)
Восень. Персанажы З кнігі [без іроніі] Прачнемся Як заўсёды, схапілі ноч за розныя канцы, і кожны пачаў цягнуць да сябе. Разарвалі. Табе дастаўся ранак, а мне – вечар, а з рэшты пашыем шторы і занавесім вакно. Ад усіх. Будзем спыняць гадзіннікі на паўслове, а потым гуляць у даміно. Хто прайграе, той мае права на здраду.…
-
Алег Дашкевіч (№120)
Хмара Два апавяданні Сон пасля катастрофы Канец красавіка, сядзім з сябрам у ягонай кватэры на бульвары, п’ём гарбату і глядзім у вакно. За вакном цёткі, захутаныя ў капюшоны і шалікі, выгульваюць сваіх сабачак. – Трыццаць гадоў пасля катастрофы… – кажа сябра і сумна так пасміхаецца. – Мне акурат сон прысніўся. Сёння… Але перад тым я…
-
Наста Кудасава (№120)
…ПРОСТА НАБЫЦЦА ТУТ * * * Паглядзі, колькі жыццяў вандруе ўва мне! Паглядзі, як сусветы гараць унутры асалодай нясцерпнай! Гэта я – выкшталцоны алень, я – раз’юшаны дзік, гэта я сплю на ладажскім беразе ўсцешанай нерпай. Паглядзі, паглядзі, я – у кедры сібірскім арэх. Я – касматы какос – грэю брушка ў спякотлівай…
-
#118
ПАЭЗІЯ Леанід Галубовіч. Чужыя вершы. Вершы. Іна Снарская. Куды павяртаецца поўня. Вершы. Фелікс Баторын. Людскасці ген. Вершы. Зміцер Захарэвіч. Партрэт прамінулай эпохі. Вершы. Алесь Спіцын. Святло аголенай поўні. Вершы. ПРОЗА Віктар Казько. Дождж на бульбу. З цыкла “Лёнькі, Ваські, Валодзькі”. Віктар Варанец. Крымінальны ланцужок. Апавяданне. Стася Наркевіч. У калючых абдымках лёсу. Апавяданне. /…
-
#117
ПРОЗА Мікола Гіль. Дамова. Невелікодны аповед-байка. Мікола Адам. Паэт і Паэтка. Аповесць. Ігар Сідарук. Кантракт. Нізка аповедаў. Канстанцін Касяк. Самаізаляцыя. (Пачатак). ПАЭЗІЯ Людміла Паўлікава-Хейдарава. …Я пайду, абніму сваю кошку. Вершы. Сяржук Сыс. Мой апошні – на шчасце – грошык. Вершы. Андрэй Сцепанюк. Дом з літар. Вершы. ДЭБЮТ Яўген Скібскі. Аўтобус. Паэмка.…
-
Анатоль Івашчанка (№119)
* Дыялог на задніх сядзеннях. Данік: “Тата, што было першым – курка ці яйка?” Тата (глыбакадумна): “Ну, гэта вельмі складанае пытанне. Чалавецтва б’ецца над яго разгадкай шмат стагоддзяў…” Яна: “Тата, гэта ж вельмі проста. Бог стварыў яйка, і з яго вылупілася куранятка”. Данік: “А хто ж яго выседжваў?!” Настуня: “Бог, хто ж…” 10/04/17 *…
-
У свежым нумары вершы Насты Кудасавай, Аксаны Данільчык, Алены Ігнацюк, Кацярыны Янчэўскай і Дзмітрыя Рубіна; проза Леаніда Дранько-Майсюка, Віктара Казько, Андрэя Федарэнкі, Іны Снарскай і Алега Дашкевіча…
-
Сяргей Лебедзеў (№119)
КРАЙ ЗАБЫЦЦЯ Раман Прадмова аўтара да выдання ў Беларусі Гісторыя гэтай кнігі пачалася даўным-даўно, у маім савецкім дзяцінстве. Сваіх родных дзядоў я не застаў жывымі. Пра дзеда па бацьку я зусім нічога не ведаў, апроч ягонага імя па бацьку. Пра яго не размаўлялі і не згадвалі, як і пра шматлікіх іншых родных, якія нібыта натуральным…
-
Валянціна Аксак (№119)
Жыві, як і я. Навырост Перад канцом свету У дзень, калі пачалася трэцяя ўсясветная, адзін знакаміты майстар па наладжванні зроку зрабіў мяне добра відушчай. Увесь гэты час пасля той сустрэчы з чараўніком лазера й скальпеля я думала пра марнасць медычнага поспеху. Навошта цяпер мне шматколернасць неба, якое так раптам згубіла вясёлку. Сёння ўрэшце даўмелася,…
-
Андрэй Федарэнка (№119)
Шаноўныя аўтары і чытачы! Мы вырашылі аднавіць-рэанімаваць нашую даўнюю апытанку для літаратараў – анкету «Дзеяслова» – якая цягам 2005-га года друкавалася на нашых старонках. За гэты час багата чаго змянілася. Нямала цудоўных аўтараў, якія тады бралі ўдзел у анкеце, адышло ў Вечнасць. Змяніўся, разам з часам, і часопіс. Але галоўныя пытанні Літаратуры засталіся ранейшымі, і…
-
#116
У першым нумары “Дзеяслова” за 2022 год вершы Хадановіча і Сцебуракі, проза Бароўскага і Варанца, пераклады Акутагавы, Стуса ды Ірванца, старонкі ліставання Барадуліна і Караткевіча, адноўленая рубрыка “Анкета” ды шмат іншых цікавостак!