Архіў нумароў:

Ірына Бельская

_____________________ Анёл з параненым німбам. Вершы	* * * Бяры што захочаш, мой першы сустрэчны – Аблезлы мой крыжык, пярсцёнак мой срэбны, Мой выгляд скамечаны і недарэчны – Бяры – калі гэта табе ўсё патрэбна. Скажы, калі гэта табе ўсё патрэбна – Гарачая кава ў размытым пакоі… Мой стомлены позірк і шалік мой зрэбны, І рэшткі сумненняў пад цёплай рукою. Бяры што захочаш, хто трапіўся першы: Мае абыякавасць і адзіноту, Мой голас ахрыплы і сумныя вершы, Бяссонне маё, і мой смех, і ляноту Бяры – забірай! Той, хто трапіўся першы – Збірай мае думкі з бяздум’ем нястомна. А потым пакінь мяне раніцай – пешшу – Ідзі. А любоў маю – выкінь бяздомным. * * * Дожджыкі-шнарыкі Кропелькі-зорачкі Як тыя шарыкі Коцяцца з горачкі Што мне з табою рабіць Маё горачка Бо не кахаць а любіць Проста – горача Кропелькі падаюць Стомлена-зморана Тым хто не рады мне Хай будзе сорамна Вострымі слёзкамі Хай будуць скораны Сэрцы палоскамі Зробяцца скора нам. Шнарыкі-дожджыкі Шкельцы заплакалі Ў вочы глядзець вашы Мне ўжо няма калі Святамі й буднымі Кропелькі капалі Пальцамі бруднымі Сэрца мне краталі * * * Анёл з параненым німбам з разбітым каленам разбіся! Разбіся яшчэ раз! Няхай натоўп ашалелы уверыць у нятленнасць тваю ці проста задаволіць прагу відовішчаў скажы ім што ты не Ісус таму хлеб няхай знойдуць самі разбіся Анёле апошні раз для іх яны будуць смяяцца і можа ўтыркаць у цябе іголкі а калі стомленыя разбрыдуцца па дамох сваіх ты адзін застанешся на пляцы – ты паяцам не будзеш больш і ні лялькай вуду праклятай ты не звычайны Анёл: у цябе няма крылаў ты пойдзеш дадому – таксама – Пешшу ў каляровых сваіх чаравіках проста па адсутнасці воблакаў Усе смяротныя ўнізе будуць рабіць выгляд – а самі – моўчкі шкадаваць што іх смерці цікавымі не будуць нікому Зрэшты як і іх жыцці Анёле, а заўтра ты пойдзеш збіраць кветкі і ператвараць людзей у анёлаў * * * ...Табе гэта быццам звычайны пароль: Прыходзіш, сядаеш, паказваеш раны… Ты не падыходзіш, бо гэты твой боль – Ён зноўку слабы, каб ты змог стаць абраным… І ты сарамліва ўзіраешся ў столь, Нібыта жабрак ў рабацінні падраным, І просіш: падайце мне спірту. І соль: Мне імі хацелася б вылечыць раны. Ты не пачуваешся, быццам кароль – Ты нейкі вар’ят, нейкі псіх апантаны! Калі б ты быў Богам – забраў бы ўвесь боль… Цябе не абралі, бо ты ўжо абраны. * * * Калі ты ў небе – будзь здароў: Кармі крывёю камароў. Хадзі па воблаках, штоноч Глядзі на слёзы з маіх воч. Мае міфічныя істоты Не запытаюць нават, хто ты: Яны штоночы (ім лягчэй) Мне слёзы злізваюць з вачэй. І штовясну у мой пакой Яны прыносяць неспакой. * * * Так млосна робіцца ўначы, Але няма куды ўцячы. Ламаецца аловак. Час Сячэцца на кавалкі. Я трызніла надзеяй змалку – малілася, як на абраз. З далоняў кроў цякла на снег. Мне выдавалася у сне, Што нараджаецца жыццё З крыві маёй салёнай. Надзея не прыносіць плёну, Ды рвецца вечнасць на шмаццё… * * * Той, хто хоча быць першым, – будзе, Быццам першы цнатлівы снег, Па якім пойдуць з працы людзі, Той, што дзеці бачаць у сне. Толькі першы – запомняць людзі, А апошні – памрэ ў вясне. Той, хто хоча быць першым, – будзе. Той, хто хоча быць снегам, – не. * * * Бяры i дыхай – штоты-штоты, Не патрапляючы у ноты. Дзiця мне нарадзi жывое, Ускалыханае травою. Яму б спявалi песнi совы, Ператварыўшы ноч у словы – Ды у мяне ад гэтай ночы Пракiслi сны, раскiслi вочы, I я нарэшце – штовы-штовы – Пазбавiлася дару мовы, I пад нагамi хiстка-хiстка, Бо я дурная мазахiстка, I мазахiст мой любы Божа, Якi трываць мяне ледзь можа. I калi я заплюшчу вочы, Адразу апынуся ў ночы, З якой зрабiлi словы совы ды паўкладалi у галовы. I чыiм вокам нi зiрнi я – Я нечая шызафрэнiя. * * * Сэрца справа, сэрца злева – Што з iх родна… А на вулiцы залева I халодна. А на вулiцы дажджыцца I трывожна. Цi ў адным з iх мне прыжыцца Будзе можна.. Сумным парасткам прабiцца Цераз рэбры, адцвiсцi або згубiцца ў кроплях срэбра.. Цi паслухаць тых, што звалi, – выйсцi з хаты, Не знаходзiлi – шукалi Вiнаватых. Цi мне выйсцi i аддацца ў дождж пракляты: У мяне слабы дарадца – Сэрца ў пятах... Цi спытацца: што за справы, што хацелi?.. Сэрца злева, сэрца справа – Ды не ў целе.