Архіў нумароў:

Бірутэ Янушкайтэ

_____________________ Жыцьцё на шпілі званіцы. Вершы Пераклад з польскай Андрэя НАЛІВЫ.	У прыдарожнай кавяранцы мужчыны над філіжанкаю кавы колькі жанчын з адбіткам ранішняга сну ў вачах і сонца з восеньскае смугі на каменнай падлозе разьлітае шкляныя дзьверы, расчыненыя бы далоні два промні сьвятла ў іх можна убачыць сілуэт таго, хто ўваходзіць плячысты мужчына зьняў спартовую шапачку замовіў чорную каву ня ведаю ці піў ён са мною бо каву яму запарвалі на іншым канцы сьвету * * * Я – жанчына асуджаная На жыцьцё бяз сну І каханьня, што пакінула мяне Я – дух, які крочыць Па распаленым вугольлі У бязьмежнае цішы Я – сьвятло штодзённае Якое б’ецца ўпарта Аб турэмныя краты Я – Прыгавораная на дажываньне З пытаньнямі, якіх не пазбыцца: Была ўжо? Буду? Калі я ёсьць. * * * сьнілася мне рака, што адносіла малітвы маіх маладых сваякоў і пах поту іх ног у дарозе да касьцёлу сьнілася мне рака з пясчанымі карткамі захаванымі ў бібліятэчнай памяці з дрэмлючымі ў даліне кабылай і жарабком сьніўся мне выгін ракі пры мосьце да Смалянаў жанчына з сузор’я Авена лавіла ў ёй вялізных рыб рукамі брала мокрую калоду выцягвала яе з вады і кідала на бераг вада не дасягала яе ўлоньня цячэньне ракі зносіла шэры туман у абдымках жанчыны я ўбачыла новую сонную рыбіну выйшла і я да ракі пачала шукаць лежыва рыб вада была халодная глыбіня найжахлівая рыбіна схапіла губамі маю руку на бераг выцягнула я калоду у сузор’і Рыб няма маіх найблізкіх * * * Д’ябал на шпілі званіцы таньчыць у страху, бо ў пэўны дзень малітвы ўзносячыся занадта высока, затопяць востры шпіль і расплавіць пякельная сіла нібы кропельку воску на сьвечцы грамнічнай д’ябал на вільчыку званіцы таньчыць бо, як вядома, Вечнасьць Званара казыча рагамі, разгойдвае хвост і шпурляе яго пад ногі Божае Маці. Вось яно жыцьцё на шпілі званіцы. * * * Усемагутны калі памру гэтай ноччу Зьвяжы на прутках маім дзяўчынкам сукенкі з канюшыны Пярсетавага пагорку адрамантуй бацькавага калодзежнага жураўля каб ужо нікому ніколі не хацелася на ім павісець у нагах унукаў пасадзі найхутчэй шэрага жаўрука няхай паслухае Тваё скланаванае ягнё якія песьні мы сьпявалі калісьці Усемагутны я – валасок з Тваёй вейкі напоены сьлязою Магдаліны