Архіў нумароў:

Наста Кудасава

_____________________ Будзь са мной!.. Вершы	СЬНІЦЬ Буду сьніць сінім, бо белым – набалела, чырвоны ж зачаруе вычварэнствам жарсьці, а жоўты – пражэрлівы цяжар жыцьця, зялёны назаліў... Дык буду сінім сьніць, сінім, як мора, як Марыса птушка... Сінім сьніць буду, каб чорнае ўчора і страшнае заўтра спыніліся ў сінім сёньня. * * * Твае вочы, як неба, сінія – На зямлі мой прытулак адзіны. Твае вочы – і скон, і скінія – І пагібель мая і сьвятыня. Ты спыніўся ў маёй бяссоньніцы Скрыжаваньнем усіх вымярэньняў. У жыцьця аднастайнай хроніцы Ты падзея мая і падзеньне. * * * П. С. Калі маё жыцьцё свой шлях завершыць, Пакінуўшы пасьля сябе прабел, Я ўсе мае пакутлівыя вершы Аддам табе. Калі мой дух з зямнога бабілону Памкнецца ў Абяцаную Зямлю, Я буду аднаму табе па скону Сьпяваць «Люблю». * * * Восень! Лёс мой! На боскіх кроснах тчэш прыгоствы душы і сьвету... Запавет мой! Імпэт і мэта! І манета, што б’е ўсе цэны... Восень – вось мая панацэя! * * * Вясна. Вуснам Цесна. * * * Вышывала аркушы вершамі, Пакалола словамі пальцы. Колькі ж нам, маёвым, намаяцца Давядзецца па літасьці лепшых... Накарміла рукі атрутаю Ўласнага лабатага болю. Колькі ж нам сакральнага колеру Давядзецца аддаць на пакуты... Вышывала – вышыню вышыла... Зоркамі ўпляла адзіноту. Больш ужо ня здолеюць клопаты Несуцешнае сэрца суцішыць. * * * Толькі туляцца і не прытуліцца – Вынік, як вырак, на карак ускочыў. Моўчкі мінаць безыменнай ваўчыцай Атракцыёны для хворых ахвочых... Марнасьць на марнасьць – і вырасьце сталасьць, Вырастуць рукі – здрабнеюць вачніцы... Вечны спакой, невылечны, як старасьць, – Дзе тут прытулак для зрэбнай ваўчыцы? Зрэбная... срэбная – выклік і голад. Вочы растуць ад вясёлкавых кропляў... Выклік і вырак – замкнёнае кола. Позна перайграваць свае ролі. * * * Табой запоўніцца бяссоньніца, маўчаньне загучыць – табой. Вачыма прачытай жаданьне і будзь са мной да разьвітаньня – да скону ночы будзь са мной! Вазьмі мяне ў свой вір ці вырай, да беспрытомнасьці – бяры! Няхай згарыць душа жывая за недазволены парыў... Пакуль не пакарае раньне за грэх салодкі – будзь са мной! Па вуснах прачытай жаданьне і будзь са мной да разьвітаньня – да ночы скону будзь са мной! * * * Зачараваная... Скароная Чужому Гонару. Чужому Водару Падараваная. Зачараваная... Адкуль Такая таямніца? Мне сьніцца Сьнег І ўсьмешка... Ведаеш, Салодкі мёд Абпальвае язык. Твой фотаздымак Зросься з маім сэрцам.