Архіў нумароў:

Уладзімір Някляеў

_____________________ Армагедон. Драма на дзве дзеі. (Працяг)	ДЗЕЙНЫЯ АСОБЫ Насельнікі гэтага свету: А п е н д ы ц ы т Г р ы ж а Б е з Д ы я г н а з у П с і х Насельнікі таго свету: А р м а г а д о н А м а р г а д о н М а л о д ш ы Б р а т Д а ч к а Г а н е ц Персанал шпіталю: Д о к т а р С я с т р а Падвойныя персанажы: Г а л а в а П у с т ы Я н а Рэчы: Т э л е в і з а р Т у м б а ч к а Г а н д о н Л і х т а р ы к Міты: Б э н Л а д э н К Г Б С а н т э х н і к Стан: Д у ш а З’ява: Г а н е ц Т э л е в і з а р — Вяшчае Галава! Б е з Д ы я г н а з у — Дзе ж галава?.. Капуста... Нейкі згустак... Д о к т а р — Арыгінальна выглядае... А п е н д ы ц ы т — Пуста... Амаль крыштальна... Вось ён — наш палац. Г а л а в а - з г у с т а к — Суродзічы! Сяўба на ўсіх палях Завершана! Ура! Т э л е в і з а р — Ур-р-а!.. Г а л а в а - з г у с т а к — Агрэсар Разбіты ўшчэнт! Рэгіна і прафесар Адпушчаны! Памілаваны мной! Хай ведаюць усе, што я не той, А гэты! Справядлівы і гуманны! Займіцеся, прафесар, галавой! Рэгіна! Ты трусы згубіла ў ваннай... Я іх знайшоў, памыў... Яшчэ хачу Сказаць асобна Грыжы... Ты ўрачу Паабяцай палову за Рэгіну, Рэгіне — за ўрача, а палавіну Падзелім папалам. А п е н д ы ц ы т — А колькі нам?.. Г а л а в а - з г у с т а к — Апендыцыт?.. А п е н д ы ц ы т — Ну... я... Г а л а в а - з г у с т а к — Сантэхнік там? А п е н д ы ц ы т — Быў... выйшаў... Адцягнуўся на Рэгіне... Г а л а в а - з г у с т а к — Рэгіна... С я с т р а — Што?.. Г а л а в а - з г у с т а к — Магла б ты нарадзіць... С я с т р а — Каго?.. Г а л а в а - з г у с т а к — Сантэхніка. Дзярмо па ўсёй краіне Плыве... Скрозь патыхае і смярдзіць... Д о к т а р — Глядзі: сплывае... Т э л е в і з а р — Сплыў... Д о к т а р — Сантэхнік не ўратуе Краіну... Б е з Д ы я г н а з у — Ён нам прапануе мір?.. А п е н д ы ц ы т — Хрэн разбярэшся, што ён прапануе!.. (Да Г р ы ж ы) Куды?!. Г р ы ж а — Пайду падумаю ў сарцір. А п е н д ы ц ы т — Сядзі! Мысліцель!.. Г р ы ж а — Дык жывот скруціла! А п е н д ы ц ы т — У круцяля і круціць! С я с т р а — Я згубіла Трусы?.. Я проста збегла без трусоў. А ён не гэткі страшны без вусоў, А то тырчаць — бы ў вожыка калючкі... А п е н д ы ц ы т — Рабіць што будзем?.. Га, кныры і сучкі?.. Другім быць хоча. І за гэта плаціць. А Грыжа — думаць... Г р ы ж а, пляскаючы па азадку — Дык жа не ў палаце Мне думаць гэтым!.. А п е н д ы ц ы т — Што ў цябе там? Нервы?.. Б е з Д ы я г н а з у — А што тут думаць?.. Той, хто ўночы першы З Рэгінай быў, той першы і цяпер... Д о к т а р — Другі... Б е з Д ы я г н а з у — Другі... С я с т р а — Адзін. Г р ы ж а — Замоўкні, сцерва!.. Жыць застануся — разарву, як звер! А п е н д ы ц ы т — А ўночы Без Дыягназу быў першы. Не Грыжа і не я... Б е з Д ы я г н а з у — Ну, не чакаў... Т э л е в і з а р — Высакародна як... Т у м б а ч к а — Ты б лепей памаўчаў, Пакуль яны табе не адарвалі Высакародства... А п е н д ы ц ы т — Мы нібы папалі На дзіўны ранык, дзе ўжо ўсё прадалі, Апроч надзеі ды вады святой, Якой не больш за кропельку, і той, Хто вып’е тую кроплю — не загіне… І ўся надзея — у святой Рэгіне. П с і х — Прыгожа запяялі вы!.. Нібыта Не грэшнікі, а хор царкоўных пеўчых… Б е з Д ы я г н а з у — Я першы быў! С я с т р а да Д о к т а р а, паказваючы на Б е з Д ы я г н а з у — Дык пад яго мне легчы?.. Б е з Д ы я г н а з у — А пад каго? Пайшлі! Давай, карыта! Т э л е в і з а р — Высакародна... Т у м б а ч к а — Я ж казала... А п е н д ы ц ы т — Ён… І я.. С я с т р а — І доктар! А п е н д ы ц ы т — І гандон. (Да Г р ы ж ы) Не выкінуў яго? Г р ы ж а — Ты што! Адразу Памыў... Адзін жа ад усёй заразы. Т у м б а ч к а — Святое... А п е н д ы ц ы т — Раз памыў, дык ён, гаротны, У тых правах, што й мы... І ён — чацвёрты! Г а н д о н, з’яўляючыся — Чацвёрты я! Б е з Д ы я г н а з у да Г а н д о н а — Пайшоў адсюль!.. (Да А п е н д ы ц ы т а) Ён мёртвы! А п е н д ы ц ы т — Не, ён жывы! Б е з Д ы я г н а з у — Ды што мне да яго!.. А п е н д ы ц ы т — А мне што да цябе?!. Гандон — чацвёрты! Бо мне пляваць: жывы ты, або мёртвы! Ты першым быў? За гэта заплаці! Хто першы — той апошні! Б е з Д ы я г н а з у — Не круці! Хто першы — той і першы! Па законе!.. А п е н д ы ц ы т — Па доктары, па мне і па гандоне — Апошні ты!.. Б е з Д ы я г н а з у да А п е н д ы ц ы т а — Ты Псіх!.. (Да П с і х а) Хоць ты яму скажы!.. П с і х — Як вы счапіліся... За гэткіх на крыжы Хіба пакутваў і канаў Гасподзь? Я ж вам казаў: Ён бачыць... Вашу плоць Ён паразіў за гвалтаванне духа. Г р ы ж а — Апендыцыт, ты скрэнціў, бляха-муха? Як гэта можа захварэць гандон? А п е н д ы ц ы т — А ты яго спытай... Г р ы ж а — Пайшоў ён вон! Г а н д о н — Што ж, я пайду, бадай... Бо непрыстойна Такое слухаць. А п е н д ы ц ы т да Г а н д о н а — Слухай, стой спакойна. Як што — я побач. Г а н д о н — У шпіталі побыт, Нібы ў бардэлі!.. Я пайшоў… (Да Т э л е в і з а р а) Гуд бай. Г р ы ж а — Ды пачакай, братан!.. Ты выбачай, Я гэта так... Апендыцыт давёў! Г а н д о н — Я... за цябе... жыццё... каб ты быў жыў-здароў... Г р ы ж а — А што?.. Ты хворы?.. Г а н д о н — Так. Г р ы ж а — І як? Г а н д о н — Смяртэльна. Г р ы ж а — Тады пайшоў!.. Шпіталь!.. Рэжым пасцельны!.. Г а н д о н — Звальняеш ты мяне? Г р ы ж а — Пад скарачэнне! П с і х — Найшло зацьменне... Д о к т а р — Зона ачмурэння. Г р ы ж а — Давай, гумовы! На адной назе!.. Г а н д о н — Каб я быў новы... А п е н д ы ц ы т да Г а н д о н а — Стой! (Да Г р ы ж ы) Ён у чарзе! Г р ы ж а — Якой чарзе?!. Яшчэ хварэць мне з ім!.. Т у м б а ч к а — Харошанькі такі... Як херувім... (Да Т э л е в і з а р а) Давай яго мы возьмем у крыштальны Палац да нас. Т э л е в і з а р — Ды што ты! За мяжой Усё аднаразовае. Шпітальных Няма парадкаў вашых... Г а н д о н — Божа мой... Мне паміраць... Замытым і зацёртым... Г р ы ж а — Давай змывайся! Г а н д о н — Ды пайшоў ты к чорту! Т у м б а ч к а — Так! Заставайся! Разам пасядзім... І вып’ем... Тэлевізар паглядзім. Т э л е в і з а р — Што паглядзім?.. Са мной ты, або з ім? Т у м б а ч к а — З табой, з табой... Але і ён згадзіцца, Калі ў мяне во гэты з гэтай... Т э л е в і з а р — Так... Т у м б а ч к а — Што значыць так? Т э л е в і з а р — У вас тут не бальніца... Т у м б а ч к а — У нас — свабода! Воля! Т э л е в і з а р — Ды бардак! Бардэль у вас! А з Захаду дурнога Яшчэ мяне прыслалі ў дупамогу! Т у м б а ч к а — У што?.. Ой, дупамог!.. Трындзіш без толку! Б е з Д ы я г н а з у — Дык ты сама і дай яму, двухстволка. Т у м б а ч к а — Каму? Б е з Д ы я г н а з у — Гандону. Т у м б а ч к а — Колькі даць? Д о к т а р — Ні-коль-кі!.. Пайшлі ўсе вон! На выхад! Каранцін!.. (Да Г а н д о н а) А я іх ратаваць яшчэ, крэцін!.. Г а н д о н — О, не, прафесар... Я пайду адзін... Дазвольце толькі тэзу... колькі слоў... Любові я служыў, люляў любоў — Сябе не шкадаваў — нібы лілею... Т у м б а ч к а — Як нашы кажуць!.. Паміраю... млею... Які там Захад!.. Там няма тых слоў... Г а н д о н — І ўсё трываў я... пах яе... і кроў... Я скуру сцёр... душу ўсю агаліў... Ніхто так не любіў, як я любіў, Жыццё паклаўшы на алтар яе!.. Т у м б а ч к а — Ах, як гаворыць!.. Салавей пяе... Г а н д о н — І вось — канец. Банальнейшы трохкутнік. Т у м б а ч к а — Не плач, салоўка мой... Г р ы ж а — Мандапакутнік! Ідзі, пакуль ад слёз не разарваўся... Г а н д о н — Я ратаваў усіх. Не зратаваўся Я толькі сам. Нібы на мне праклён... Ну, што ж... Цяпер ратуйцеся ўсе самі... Хай я гандон, ды ратавацца з вамі, З гандонамі, не буду! Не магу!.. С я с т р а — Чакай!.. Пастой!.. Не парушай чаргу... Г а н д о н, выходзячы — Сваю чаргу я доктару ўступаю. (Да С я с т р ы) А ты бывай, любоў мая святая! А п е н д ы ц ы т услед Г а н д о н у — Ну і гандон... Шкада — з пляча чужога... (Да Г р ы ж ы) Дзе браў? Аптэка? Адрас? Тэлефон?.. Г р ы ж а — Мне доктар даў... Д о к т а р — Так, гэта мой гандон! Шчаслівы я, што ўзгадаваў такога! Што ён у бацькі дух узяў нязломны!.. С я с т р а — Як ён стаяў!.. Т у м б а ч к а — А як спяваў нястомна... А п е н д ы ц ы т — Так... У такім, як ён, і мой бы ўстаў. А ў іншых штось не хоча... Мусіць, душна... Т у м б а ч к а — Якія ў ім узвышаныя думкі!.. Ніколі б не падумала... А ў вас?.. Ці вы мужчыны?.. ці вы людзі... ці вы?.. С я с т р а — Зацёртыя яны прэзерватывы. Пайду ад іх... Хай трахаюцца ў дошку... Г р ы ж а — Куды пайшла?.. На месца, мандавошка! Д о к т а р — Не смець! Маўчаць! С я т р а — Прашу не зневажаць. А п е н д ы ц ы т — Яму не трэба — вось і зневажае... Дый ты сама... Перш думай, чым даваць. С я с т р а — Я б думала... Яна не дазваляе. Як цыгарэта ды глыток віна — Так чэшацца, як завяліся вошы. Я н а, з’яўляючыся — А што вы пра мяне: “Яна, Яна...” С я с т р а — Што з ёй рабіць, не ведаю сама... Г р ы ж а — Вусатаму нясі. Ён дасць ёй грошай. Я н а — Як быццам у мяне імя няма... Рэгіна, ты за кошт мяне харошай Не будзеш болей. Болей задарма — Ніколі і нікому! С я с т р а — Дык жа хочуць... Я н а — І перахочуць!.. Ты паслухай Грыжу. Хоць я яго таксама ненавіджу, Халяўшчыка, але ён праўду кажа… За грошы дам хоць чорнаму, як сажа, Хоць лысаму, як чорт, — ды хоць каму! С я с т р а — Ну, а вусатаму?.. Я н а — І за мільён — яму! Пра будучыню думай. Ты, Рэгіна, Ужо не школьніца, і разгуляй-маліна На даху ці ў падвале — не для нас. Ты што, не бачыш, як змяніўся час? Ну, дам я гэтаму... Ці гэнаму я дам, Ці вунь таму... А што за гэта нам? С я с т р а — Як — што?.. Дадзім — зратуем... Т э л е в і з а р — O, madam! Amazing!.. You are beautiful, madam! Я н а — Эмэйзін?.. Дык эмэйзін — за валюту! Т а м б а ч к а да Т э л е в і з а р а — Стаяць!.. Я н а да С я с т р ы — Не разумею я, чаму ты Са мной, сваёй… сястрой, нібыта з лахмадранкай Чужою абыходзішся якой? Таўкуць уноч! Таўкуць мяне наранку — Спаць не даюць!.. Ды пашкадуй хоць трохі... Шалёны шквал Ляціць у твар эпохі! А на табе — як ветрык, паліто... За што, Рэгіна?.. Ты скажы: за што?.. І потым — добра: зараз маладая І гладкая, салодкая такая... Але, Рэгіна, час не за гарой, Як стану я маршчыністай, старой, І анікому не патрэбнай стану!.. Ну, можа, трахнуць без разбору, сп’яну... Дык гэта ў беднаце! А пры валюце Лятаць мы будзем іскрамі ў салюце!.. Б е з Д ы я г н а з у — Як меркантыльна... А п е н д ы ц ы т — Гэтакай насільна Не будзеш мілы... Д о к т а р — Нельга ўсё ж, пасільна, Без высілкаў, за так дапамагчы?.. Я н а — За так вы ўжо таўклі мяне ўначы І ўдзень, калі дзяжурылі, таўклі... Д о к т а р — Ну, не зусім за так... Усё ж былі... Я н а — Што там было!.. С я с т р а — Шампанскае... цукеркі... Я н а — Дык гэта ўсё табе, а мне — ад хрэна дзверкі! Ледзь ён за іх — і ўсё! Пайшла! Пад’ём!.. Рэгіна, мы вусатаму даём. Таму, хто плаціць. Т э л е в і з а р — Fak him!.. Я плачу!.. Я н а — Я патрыётка! Т у м б а ч к а — Сядзь!.. С я с т р а — Але ўрачу Няхораша не даць... Усю вакцыну Ён мне аддаў... Давай напалавіну, На чвэрць яму дадзім... І ўсё, дадому... Я н а — Альбо вусатаму — альбо нікому! Т э л е в і з а р — О, дзева-дзіва! Прыгажосць якая!.. Т у м б а ч к а — Раз’якаўся!.. Вунь і ў мяне такая! Т э л е в і з а р — Такая ды не тая... Я плачу, Рэгіна! С я с т р а — Ой... Не ведаю... не знаю... Т у м б а ч к а — А што тут знаць? Усіх у карак гнаць!.. Т э л е в і з а р — Не біць! Тут шкло!.. Т у м б а ч к а — Зашкліся!.. Як трываць? Яшчэ за так! Ды з мордаю шкляной!.. (Да С я с т р ы) Твая сказала праўду! І сваёй Скажу я, каб з тваёй пагаварыла — І во ўсім ім!.. А п е н д ы ц ы т — Ну, Тумбачка, ты — сіла. Т у м б а ч к а — Як гэта чуць: такая ды не тая! П с і х — А што такое прыгажосць людская? Хто мне адкажа? Можа, Грыжа, ты?.. Крышталь яна, што поўны пустаты, Ці той агонь, які ў крышталі ззяе? Г р ы ж а — Ой, вось чаго не трэба — гэта вершаў!.. Давайце вырашаць: хто будзе першы? Б е з Д ы я г н а з у — А ты пры чым?.. Як бык, здаровы... Г р ы ж а — Так, Здаровы я. Адзін з усіх… Аднак Не саступлю, бо маю інтарэсы! Давайце жэраб кінем... Га, прафесар?.. Бо не саступяць вам — ні ён, ні ён... І я не саступлю… Адзін гандон Вам саступіў... А п е н д ы ц ы т — Не ён, а ты гандон!.. С я с т р а — А сто мільёнаў — гэта што?.. Мільён Памножаны на сто?.. Д о к т а р — Сястра, пра што вы?.. Дапамагчы — ваш абавязак… доўг... С я с т р а — Дык што мне: на яе прыбіць падкову, Каб не сціралася?.. А ёй — хто дапамог? А мне самой?.. За гэткую работу Цукерачку?.. До! Выхадны! Субота! Д о к т а р — Ты ж не габрэйка, выбачай… І ні… С я с т р а — І што, што не габрэйка?.. Ты мне дні Не будзеш прызначаць! Адпрызначаўся! Д о к т а р — Рэгіна, я заўсёды… я стараўся... С я с т р а — Стараўся ён!.. Т у м б а ч к а — Стараўся — ледзь не ўс...аўся!.. Д о к т а р — Як груба... як вульгарна... Мне так горка… С я с т р а — Ах, табе горка?.. А “мая ты зорка”, “Мая ты ружа”, – хто мне ўсё спяваў? А кветку… хоць адну… падараваў За пяць гадоў?.. Крактаў адно: “Старэю, Дай бедному і хвораму габрэю...” Д о к т а р — Ды нешта ж падарыў я... С я с т р а — Ганарэю! І тую б не прынёс, каб не суседка!.. Б е з Д ы я г н а з у — Ну, ганарэя ў нейкім сэнсе кветка... (Да С я с т р ы) У параўнанні з ягадкай, якой Ты нас пачаставала… С я с т р а — Ой-ё-ёй… Б е з Д ы я г н а з у — Не ёйкай! Стой!.. Як быць мне з галавой? Вярні мне галаву!.. Заб’ю!.. С я с т р а — Забі!.. Т у м б а ч к а — Ды забяры даўбню сваю, дэбіл! Як я яе надзела, так не знаю, Што з ёй рабіць... Вось пра любоў чытаю, А ў галаве адно ўсё: трах ды трах. А думкі ў ёй!.. Як у свінарні… Жах!.. А што за словы! Толькі ё да ё!.. А п е н д ы ц ы т — Во і ў маёй такія ж, ё-маё. Бывае іншым разам е ды е... Б е з Д ы я г н а з у — Маўчы, драўляшка, бо па галаве… Т у м б а ч к а, падстаўляючы галаву — Бі! Па сваёй!.. Не, я маўчаць не стану: Не я драўляшка, гэта ты — драўляны! Бо ты — з а б о й ц а! Б е з Д ы я г н а з у — Я сказаў: маўчы! Т у м б а ч к а — Забойца ты! Ад кары не ўцячы Табе нікуды, нават у бальніцу, Куды ты лёг, бо замятаў сляды! Б е з Д ы я г н а з у — Не давядзі, шасцёрка, да бяды! Асцеражыся, бо… Т у м б а ч к а — Бі чым папала! Праломвай! На! Твая!.. Б е з Д ы я г н а з у — Ну, ты дастала! Ты давяла!.. Т у м б а ч к а — А помніш: “Дзе была?” — Пытаўся ты. У КГБ!.. Б е з Д ы я г н а з у — Здала. Я здагадаўся… Нюхам я адчуў… С я с т р а, засланяючы Т у м б а ч к у — Яна маўчыць, маўчыць… Т у м б а ч к а — Ды не хачу Маўчаць!.. І бачыць, як нахабна маняць У вочы вам! Як адбіраюць памяць І топчуць гонар!.. Вам кладуць на грудзі, А вы… А вы трываеце! Не людзі, А тумбачкі!.. Тады адкрыта мне Прызнайцеся: вам хораша ў г...не! Апендыцыт?.. Маўчыш?.. Ці ты мне скажаш, Што гэта масла — і на хлеб намажаш? Намажаш!.. І з’ясі, калі нальюць… Вас зневажаюць, у душу плююць, У задніцу запіхваюць, а вы… Над вамі Галава без галавы, Ды вы і безгаловаму гатовы Служыць!.. Дык хто вы?.. Хто вы?.. Хто вы?.. Хто вы?.. А п е н д ы ц ы т да Б е з Д ы я г н а з у — А ты каго забіў?.. Б е з Д ы я г н а з у — Усіх заб’ю! Парэжу!.. Ты, драўляшка!.. Т у м б а ч к а — Ой, лю-лю… А п е н д ы ц ы т — Каго забіў ты, я цябе спытаў?.. Б е з Д ы я г н а з у — Забіў таго, каго ён загадаў! П с і х — Хто Ён?.. Б е з Д ы я г н а зу — Ён — Ён! Не вам пра тое знаць! Трываць — вось ваша справа! І маўчаць! Т у м б а ч к а — Што, з’елі?.. Ён усё вам растлумачыў?.. А п е н д ы ц ы т — Каго забіў ты? Мразь... Гандон сабачы… Б е з Д ы я г н а з у — Апендыцыт, не лезь! Т у м б а ч к а — Ды не палезе ён… Ну, хто вы ўсе? Ты?.. Ты!.. Калі гандон І той на вас наклаў!.. Таму і рада, І цешыцца людзьмі такімі ўлада, Бо на каленях вы з дзярма любога Глядзіце на яе, як Псіх на Бога! Ну і маліцеся!.. Вы — тумбачкі. Не людзі. Г р ы ж а да ў с і х — А хто гэта яе наняў у суддзі?.. (Да Т у м б а ч к і) Ты, посцілка… Мадэлька… (Да А п е н д ы ц ы т а) Там бутэлька Не апусцела?.. (Да Т у м б а ч к і) Сучка… А п е н д ы ц ы т, падаючы бутэльку Г р ы ж ы — На, глыні… Т у м б а ч к а — Як вока, поўная… Глядзі не патані… А п е н д ы ц ы т — І ты спыніся! Хвалю не гані, І так нагнала… Б е з Д ы я г н а з у — Галаву вярні. Пакрасавалася… Т у м б а ч к а, вяртаючы галаву — Ага. Баба-Яга. Б е з Д ы я г н а з у — Харошая мая… Ідзі сюды… Ага… Не прыстаўляецца… А лёгка так знялася… Хістаецца… Г р ы ж а — Дык з Тумбай напілася. Б е з Д ы я г н а з у — Ды што ж гэта?.. Д о к т а р — Хвароба. Вірус. Г р ы ж а — Грып. Б е з Д ы я г н а з у — Заткніся! Ты!.. Д о к т а р — Сябры! Мы тут маглі б Жыць без галоў, або з адной на ўсіх… А п е н д ы ц ы т — З той, што вяшчае? Доктар, вы не псіх?.. Д о к т а р — Адну Радзіму мець, адну сям’ю, І я… Б е з Д ы я г н а з у — Ну, што? Д о к т а р — Я галаву сваю Вам аддаю! Я ўжо стары, а вы Такія юныя!.. Г р ы ж а — І нам капаць равы. Д о к т а р — Не! Вам ствараць! Кахаць! Вы ў самай сіле! С я с т р а — З ахвяраю палез?.. Цябе прасілі? Д о к т а р — Так, ахвярую! Я вас уратую!.. Г р ы ж а — І павядзеш нас у зямлю святую?.. Ты хто такі? Падумай… Д о к т а р — Я габрэй І сын габрэя! А п е н т ы ц ы т — Доктар, не дурэй… Д о к т а р — Я жыд пархаты!.. Т у м б а ч к а — Ой, ё-ёй-ё-ёй… Д о к т а р — І я Радзіме дарагой маёй, Сваёй Айчыне ўсё аддам, што маю: Не капялюш, а галаву здымаю! Т э л е в і з а р — А тут хіба Радзіма… іудзея?.. Д о к т а р — Радзіма — не зямля! А дух! Ідэя! І дух твой там, дзе ёсць ты сам!.. А п е н д ы ц ы т — А дзе я?.. Складана ўсё… Д о к т а р — Прасцей, чым двойчы два!.. Т э л е в і з а р — Увага ўсім! Вяшчае Галава! Г а л а в а – з г у с т а к — Браты і сёстры! С я с т р а — Хто?.. Г а л а в а – з г у с т а к — Суседзі і суседкі!.. Рэгіна не вярнулася з разведкі. Яе перахапілі іншаземцы. Амерыканцы ў Магілёве! Немцы Бяруць Бабруйск! Без пашпартоў, без візаў… Вакцына ўся, што вырабіў правізар, У ворага ў руках! І тэлевізар Таксама ў іх! Гуляе з імі, п’е, Без галавы мяне перадае! Ён служыць глабалістам! Гэты гад Паказвае ўсё перадам назад! На тумбачку купіўся!.. Т у м б а ч к а — Я балдзею… Г а л а в а – з г у с т а к — Суродзічы, за намі Сталінград! Вялікая славянская ідэя! Мы ўсё парушым і пачнем знава! Без галавы! Ідэі галава І не патрэбная, Ідэя ўся ў ідэі, Сама ў сабе… С я с т р а — І я з яго балдзею… Г а л а в а – з г у с т а к — Яна — дзе я! Ды не скажу я, дзе я! Б е з Д ы я г н а з у — Зусім паплыў… Замест мазгоў трава… Д о к т а р — Хто небудзь растлумачыць іудзею: Патрэбна для ідэі галава, Ці галава патрэбна для ідэі? Г а л а в а – з г у с т а к — Гэй, Грыжа!.. Г р ы ж а — Я! Г а л а в а – з г у с т а к — Жывы? Г р ы ж а — Жывы яшчэ… Г а л а в а – з г у с т а к — А дзе сантэхнік? Г р ы ж а — У двары… Капае… Г а л а в а – з г у с т а к — Скажы яму, што скрозь дзярмо цячэ… Смярдзіць ва ўсёй краіне… Патыхае… Т у м б а ч к а — Знікае… С я с т р а — Знік… Г а л а в а – з г у с т а к, знікаючы — Гэй… Грыжа!.. Г р ы ж а — Я! Г а л а в а – з г у с т а к — На ўлік Сантэхніка пастаў… Г р ы ж а — На ўлік які?.. Г а л а в а – з г у с т а к — Вайсковы… Туды, дзе безгаловыя галовы. Т у м б а ч к а — Усё… У тэлевізары завея… А п е н д ы ц ы т — Хоць хтосьці хоць што-небудзь разумее? Б е з Д ы я г н а з у — Я думаю, што гэта быў… ну, тэст… А п е н д ы ц ы т — На што? Б е з Д ы я г н а з у — На інтэлект. Д о к т а р — Пратэст! Пратэст! Пратэст Нам трэба аб’явіць!.. А п е н д ы ц ы т — Каму пратэст? Д о к т а р, тыкаючы ў Т э л е в і з а р — Яму! Г р ы ж а — Каму, каму?.. Д о к т а р — Яму!.. Яшчэ ўсяму таму, Што з ім плыве, смярдзіць і патыхае!.. Т у м б а ч к а — Якая жарсць! Б е з Д ы я г н а з у — Камедыя якая… Д о к т а р — Чаго сядзім? Каго мы тут чакаем?.. Б е з Д ы я г н а з у — Карціну жывапісную ствараем… Г р ы ж а — Па-мойму, мы чакаем тут Рэгіну… Па жэрабу… А п е н д ы ц ы т — Вось зараз жэраб кіну — І будзеш зубы па кутах шукаць!.. Прафесар, вы герой… Але хачу спытаць: Вы з намі не ў чарзе?.. Б е з Д ы я г н а з у — Ён пратэстант… А п е н д ы ц ы т да Б е з Д ы я г н а з у — Маўчаць! (Да Д о к т а р а) Вы ахвяруеце?.. Д о к т а р — Так, не пратэставаць! Ахвяраваць! У гэтым веліч духа!.. Б е з Д ы я г н а з у — А як вас, доктар, выбачайце, зваць? Д о к т а р — Леў Львовіч я… Г р ы ж а — Леў Львовіч… Бляха-муха!.. Д о к т а р — Так, бляха-муха! Веліч — у ахвяры! У мары пра ахвярнасць! А п е н д ы ц ы т — Вашы мары Даволі небяспечныя… Хаця Ва ўсіх яны такія… С я с т р а — Ты дзіця… О, Леў! Мой Леў! Мой бог, які ты чысты! Высакародны! Светлы!.. Б е з Д ы я г н а з у — Ну, артысты!.. А час ідзе. Нас рэжуць без нажа. Д о к т а р — Нябачная ў сусвеце ёсць мяжа Паміж зямлёй і небам… С я с т р а — Гэта тая, Дзе небасхіл?.. Дзе хмаркая залатая?.. Д о к т а р — Глядзі вышэй… Вышэй… Там, за мяжою той, Усё, што мы ўзялі ў пазыку ў Бога, Вяртаць настане час!.. Г р ы ж а — А што я браў?.. Нічога. Б е з Д ы я г н а з у — І я не браў… С я с т р а — А што там, Леў? Д о к т а р — Дарога. С я с т р а — Да Бога? Д о к т а р — Можа быць… С я с т р а — А ён чакае нас? Д о к т а р — Не ўсіх. С я с т р а — Не ўсіх?.. А я хачу з табой, Абняўшыся… Б е з Д ы я г н а з у — Абдымкі з пустатой! Смяртэльны нумар! Уваход свабодны За той мяжой… А п е н д ы ц ы т — Вось тут я цалкам згодны: За той мяжой, дзе пустата… За той… Б е з Д ы я г н а з у — До пра пустое!.. Што рабіць з сястрой? Т у м б а ч к а — А тое ж, што са мной!.. Б е з Д ы я г н а з у — Ты… развалюха… А п е н д ы ц ы т — Леў Львовіч, галаву за нос і вуха Трымаць?.. Вось так?.. Д о к т а р — Ну, так… Ды без вакцыны Не прырасце… Б е з Д ы я г н а з у — Я першы да Рэгіны! А п е н д ы ц ы т — Ды пачакай!.. А без яе — ніяк? Д о к т а р — Ніяк. А п е н д ы ц ы т — Ні так, ні так?.. А як жа сіла духа? А веліч духа як?.. Г р ы ж а — Ды вось ён, дух! Дзе корак?!. Ух, як жлукціць, бляха-муха! Апендыцыт! Ды не лаві ты мух! Дапамажы!.. З гарла!.. Ух ты, скаціна! Ух, Ты свалата!.. Да дна! Да кроплі ўсё! І змыўся!.. А п е н д ы ц ы т — Хто гэта быў?.. Г р ы ж а — Ды хрэн з гары зваліўся! Прасіў жа: памажы! Хоць корак дай! А п е н д ы ц ы т — Хто гэта быў? Г р ы ж а — Здаровы, як бугай! Я не слабак… Я так і так… А ён!.. А п е н д ы ц ы т — Хто гэта быў? Га, Псіх?!. П с і х — Амаргадон. Б е з Д ы я г н а з у — Хто? Цар Гадон? Які Гадон?.. Г р ы ж а — Гандон Задрыпаны! Ну, падла!.. А м а р г а д о н — Хто гандон Задрыпаны? Хто падла?.. Б е з Д ы я г н а з у — Ладна… ладна… П с і х да А м а р г а д о н а — Ты ў час прыйшоў? А м а р г а д о н — У час, калі з’явіўся. Г р ы ж а — З’я-віў-ся!.. А чаго так раз’ярыўся? А-мар Га-дон!.. Я — Грыжа. А вось ён — Апендыцыт. І што? А м а р г а д о н — Мне выйсці вон? Г р ы ж а — Так! Вон! У с е а д з і н з а а д н ы м — Вон! — Вон! — Вон! — Вон!.. — Чаго прыпёрся? — Тут цябе чакалі?.. А м а р г а д о н — Глядзі, як нашы гарадскіх пагналі… (Да П с і х а) Скажы ім, хто я! П с і х — Ён — Амаргадон. Г р ы ж а — Ды бачым, што Гадон! І што такое?.. У с е а д з і н з а а д н ы м — Што? — Што? — Ну, што? — Ну, што?... А м а р г а д о н — А толькі тое, Што я — канец. Б е з Д ы я г н а з у — Канец каму? (Праводзіць двума пальцамі пад носам, як па вусах) Яму?.. А м а р г а д о н — Не аднаму. Усім вам і ўсяму. Г р ы ж а — А ну гані!.. Ус е а д з і н з а а д н ы м — У карак! — На! — Па рэбрах! — Па печані! — Па яйцах!.. П с і х — До!.. Не трэба! Не біце!.. Ён пасланы не сабой! А п е н д ы ц ы т — Што значыць не сабой?.. А кім? Адкуль? А м а р г а д о н — Я з неба. Пасланы Богам. Т у м б а ч к а — Ой-ё-ёй-ё-ёй… П с і х — А дзе твой брат? А м а р г а д о н — Мой брат… Ён тут… ён там… Па справах па сваіх… А п е н д ы ц ыт — А ты, таварыш, нам Мазгі не пудрыш? А м а р г а д о н — Ёсць што пудрыць? Т у м б а ч к а — Хам! А м а р г а д о н — Не, я не хам. Я той, хто ўслед за хамам. А п е н д ы ц ы т — Дык гэта што?.. Фінал біблейскай драмы? Б е з Д ы я г н а з у — Сусветны апакаліпсіс? Г р ы ж а — Шындзец?.. С я с т р а — Ой, мамачкі… ой, мамачка… ой, мама… А м а р г а д о н — Так, гэта я. Г р ы ж а да П с і х а — Ён самы? П с і х, падумаўшы — Поўны самы. Г р ы ж а праз паўзу — Дык жа відаць: арол! Ну, здаравец!.. Вы бачылі, як ён гарэлку?.. Сіла!.. Амаргадон! Раз — і да дна! З гарла! Чароўную! На усіх бы тут хапіла!.. Дуб! Волат! Га?.. Не чалавек — гара! У нас такія ёсць?.. Б е з Д ы я г н а з у — У нас такіх няма. А м а р г а д о н — Так, я не чалавек… Б е з Д ы я г н а з у — Вось гэта ты дарма! Ты чалавек! Давай па-чалавечы!.. Дружыць!.. Ну, мы не ўцямілі… Ёсць рэчы Не зразу зразумелыя… А м а р г а д о н — У плечы Панадавалі, а цяпер дружыць? Г р ы ж а — Так, сябраваць! Па-чалавечы жыць! А м а р г а д о н — Ды я не чалавек! А п е н д ы ц ы т — Ды што ты! Што ты! Ты чалавек! У с е а д з і н за а д н ы м — Ты друг! — Таварыш! — Брат!.. Д о к т а р — Дык вы — Канец?.. А м а р г а д о н, ківаючы — Канец. П с і х — З’явіўся акурат… Д о к т а р — А нельга пачакаць? А м а р г а д о н — Чаго? Д о к т а р — Ды я работы Не дарабіў... Тут хворы… з галавой… На аперацыю… С я с т р а — О, Леў! Каханы мой!.. Г р ы ж а — Ну, не!.. Во хітрыя! Што ён і што яна! На аперацыю… Збягуць, а нам хана! А м а р г а д о н — Куды збягуць? Г р ы ж а — Не ведаю, куды! Туды, сюды… Збягуць, калі жыды! А м а р г а д о н — Дык я таксама жыд… Г р ы ж а — Які ты жыд?.. Ты наш… А м а р г а д о н — А што такое: ваш?.. Мясцовы?.. Г р ы ж а — Ну… Тутэйшы… А м а р г а д о н — Здаровы, як і вы?.. Г р ы ж а — Ты нават здаравейшы! А м а р г а д о н — І больш, чым вы, тутэйшы?.. Г р ы ж а — Больш! А м а р г а д о н — На колькі? Г р ы ж а — На… А м а р г а д о н — Прыблізна… Г р ы ж а — На… Т у м б а ч к а, ацэньваючы — На паўвядра г...на. Г р ы ж а — Амаргадон, даруй!.. (Да Т у м б а ч к і) Ах, ты трухля! Ну, бля-я-… ха-муха!.. А м а р г а д о н — Не чапаць!.. (Да Д о к т а р а) Дык я Вас слухаю. Д о к т а р — Я… І сястра мая… (Паказваючы на П с і х а) На аперацыю… П с і х — Ды ўжо няма патрэбы, Прафесар… Б е з Д ы я г н а з у — Хай парэжа! І на неба… Д о к т а р — Але ёсць доўг… П с і х — Цяпер ужо нас Бог Спытае за даўгі… А м а р г а д о н — Што ж, я не воўк, Хоць і не чалавек. (Да С я с т р ы і Д о к т а р а) Вы за гадзіну Паспееце? С я с т р а — Не ведаю… Д о к т а р — Павінны… А п е н д ы ц ы т — Ты адпускаеш іх? А м а р г а д о н — Не назусім.... На час… Б е з Д ы я г н а зу А п е н д ы ц ы т Г р ы ж а — А нас? — А нас? — А нас? А м а р г а д о н — Я б адпусціў і вас, Ды духу ў вас няма… А п е н д ы ц ы т — А што ў нас? А м а р г а д о н — Толькі газ. Якія мітуслівая вы трое!.. Б е з Д ы я г н а з у — Амаргадон, пусці… Мне трэба там… з сястрою… А я табе ўсё, што захочаш, дам! А м а р г а д о н — Чаго б мне захацець?.. А п е н д ы ц ы т — А нам як быць? Б е з Д ы я г н а з у — А нам?... Т э л е в і з а р — А мне як быць?.. (Пра Т у м б а ч к у) І ёй?.. Г р ы ж а — Вы дровы! Вы паленні! А м а р г а д о н — Да рэчаў я не маю дачынення… Т у м б а ч к а — Я вам не рэч! Г р ы ж а — А хто ты!? Ты куды?.. Т у м б а ч к а, кідаючыся на Г р ы ж у — А я ў муды! Г р ы ж а, скурчыўшыся — Ну, Тумба… (Да А м а р г а д о н а) Зноў жыды Ды іншаземцы будуць пёрці ў рай На шыі нашай?!. Т э л е в і з а р — Грыжа, выбірай… Г р ы ж а — Што — выбірай? Што — выбіраць?!. Канец?!. А м а р г а д о н — Фінал. Або як ты казаў… Г р ы ж а — Шындзец?.. Ну, бл..., тады гуляць! Рэгіна — ракам! І на мяне!.. Вось так!.. (Да Б е з Д ы я г н а з у і А п е н д ы ц ы т а) У рот!.. У с...аку!.. Хор! Апошні хор усім наперакор!.. А п е н д ы ц ы т — Бл...дзь, паміраць, дык з музыкай! Дапёр?.. Г р ы ж а — Дапёр!.. А п е н д ы ц ы т — І я дапру!.. У рот яе! Аральна! Рэгіна — гэта ж так арыгінальна! Не Маня, Ніна, Зіна, а Рэгіна! Б е з Д ы я г н а з у — А я ў анал! У зад яе, скаціну! Вакцына ты — дык на табе Вакцыну!.. А м а р г а д о н — Якія жвавыя… Г р ы ж а — Жывыя! Т у м б а ч к а — Жах які… Д о к т а р — Вы… вы… вы што зрабілі?.. З кім?.. Г р ы ж а — Ды кінь, Прафесар!.. Ты ў чарзе чацвёрты. Т у м б а ч к а — Вы мёртвыя… Б е з Д ы я г н а з у — Калі тут нехта мёртвы, Дык гэта ты. Д о к т а р — Што ж вы зрабілі з ёй… Звяры… Хадзем, Рэгіна… (Да П с і х а) Вы са мной… Хоць вы тут здаравей за ўсіх, ды мой Доўг, абавязак… Б е з Д ы я г н а з у — Клятва Гіпакрата… Д о к т а р — Так, клятва! А п е н д ы ц ы т — Для сусвету Псіх — не страта, Прафесар! Г р ы ж а да Д о к т а р а — Ты падумай пра сябе! Вакцына ў ёй!.. Б е з Д ы я г н а з у — Ды ён яе ўдзяўбе, Як певень! Толькі выйдуць… Гі-па-крат… Т у м б а ч к а — І гэтакіх у рай?.. У боскі сад? А м а р г а д о н — А хто казаў пра рай?.. Там установы Ёсць розныя… Т у м б а ч к а — Ну, хто вы?.. хто вы?.. хто вы?.. Вы вырадкі… П с і х — Вар’яты… Бо яны Не ведаюць, што робяць… І віны На іх няма… А м а р г а д о н — На кім няма віны? На гэтых?.. Ды вы што!.. Падобна, што здзіўляцца Я толькі пачынаю тут… Т у м б а ч к а — Ён бл...ва З вар’яцтвам блытае. Праз тое ашызеў. Д о к т а р — Табе баліць, Рэгіна?.. С я с т р а — Не, мой Леў... Ад гэтых вырадкаў?.. Ад гэтых — не баліць. Т у м б а ч к а — Сястра мая… Ніхто абараніць Цябе не змог… (Да Т э л е в і з а р а) А ты куды глядзеў?!. С я с т р а да Т у м б а ч к і — Сястра, не трэба… (Збіраючыся пайсці) Дай руку мне, Леў… Д о к т а р — Хадзем… (Да П с і х а, выходзячы Мы вас чакаем… С я с т р а, раптам перадумаўшы, не прымаючы дапамогі Д о к т а р а — Не! Сама!.. Т э л е в і з а р — Вяшчае галава!.. Б е з Д ы я г н а з у — Дзе ж галава?.. Няма Ніякай галавы… А м а р г а д о н — Расслабце нервы… Г а л а в а б е з г а л а в ы — Суродзічы! Я скарыстаў рэзервы! Прыйшоў канец! Адзін з усіх канцоў Канец я сплёў: усе вы — без галоў! Без панікі! Хай вораг панікуе! Хацеў бы нешта адарваць, а х..! Няма што адрываць!.. А м а р г а д о н, пстрыкнуўшы пальцамі — Ну, гэта як сказаць… Т э л е в і з а р — Куды ён знік?.. (Да А м а р г а д о н а) Ты сапсаваў мяне? Я іншаземец!.. Т у м б а ч к а да А м а р г а д о н а — Рамантуй! Ці не!.. (Кідаецца да Т э л е в і з а р а) Сама, сама, сама… Ты што зламаў яму? А м а р г а д о н — Я рот заткнуў дэбілу аднаму, Што праз яго вяшчае… Г р ы ж а — А каму Яшчэ вяшчаць?.. А м а р г а д о н, уважліва ўсіх агледзеўшы — Тады пара канчаць. Чакаць няма чаго. Няма каго. А п е н д ы ц ы т — Не! Ёсць, каго!.. Г р ы ж а, паказваючы на П с і х а — Яго! Б е з Д ы я г н а з у — Яго! А п е н д ы ц ы т — Яго! Яму на аперацыю!.. (Паказваючы ў бок, куды выйшлі Д о к т а р і С я с т р а) Траіх Яшчэ чакаць!.. А м а р г а д о н — Пра тых забыўся… Г р ы ж а, Б е з Д ы я г н а з у, А п е н д ы ц ы т адзін за адным — Псіх… Ты не спяшайся… Ты пабудзь… Пастой… Ты — так вось — з намі… Так вось — мы з табой… Кампанія якая: мы і ты!.. Усе сябры! Таварышы! Браты! Мы — калектыў! Т у м б а ч к а — Ага. Мужчынскі хор. Г р ы ж а да Т у м б а ч к і — Не лезь! (Да П с і х а, паказваючы ў бок, куды выйшлі С я с р а і Д о к т а р) А там хто?.. Курва… Жывадзёр, Чык — і зарэжа… Вокам не міргне… А м а р г а д о н — Ідзеце вы ці не? П с і х — Іду… Жыццё на дне… Г р ы ж а, Б е з Д ы я г н а з у, А п е н д ы ц ы т адзін за адным — На дне… На дне… На дне… Дык пачакай ты… Пацягні ты час… Прыдумай нешта!.. П с і х — Што? А п е н д ы ц ы т — Ты блаславі ўсіх нас! П с і х, спрабуючы пайсці — Я не святар. Г р ы ж а — Ну, Псіх, яшчэ хвіліну!.. П с і х — Як вас затрэсла… Двойчы пупавіну Адрэзаць нельга… Г р ы ж а, Б е з Д ы я г н а з у, А п е н д ы ц ы т адзін за адным — Нельга! Нельга! Так! Ты нам казаў!.. А м а р г а д о н да П с і х а — У вас сябры, аднак… П с і х — Якія ёсць. Мне іх усіх шкада. Вось іх не стане, а трава, вада… Г р ы ж а, Б е з Д ы я г н а з у, А п е н д ы ц ы т адзін за адным — Так, так, трава… Вада… І птушкі… Мурашы… Ну, як яны без нас?!. Т у м б а ч к а — Ні сэрца, ні душы, А толькі страх. І як яны жылі?.. А м а р г а д о н — Са страху і жылі, як і памруць са страху. Г р ы ж а — Амаргадон!.. Ты нас ужо затрахаў! А м а р г а д о н да Т у м б а ч к і, ківаючы на Г р ы ж у — Крычыць са страху... Т у м б а ч к а — Можа, на зямлі Інакш і быць не можа?.. П с і х — Божа, Божа… (Да А м а р г а д о н а) Няўжо, як Тумба кажа, так і ёсць? І ўсё, што ёсць на гэтым свеце— косць Сабакам кінутая?.. А м а р г а д о н — Я тут толькі госць. Пра ўсё не ведаю. (Паказваючы на Г р ы ж у, Б е з Д ы я г н а з у і А п е н д ы ц ы т а) Але пра іх дакладна Магу сказаць: дзярмо. Г р ы ж а, А п е н д ы ц ы т, Б е з Д ы я г н а з у — Ды ладна… Ладна… Ладна… Г р ы ж а — Яшчэ пабачым, хто ты сам такі! А мы сябры! Браты! Мы землякі!.. Мы разам па… (Чапляецца за ножку ложка, падае) Т у м б а ч к а — Па бабах. Г р ы ж а — Па ваду… І па траву… Псіх, адвядзі бяду!.. П с і х — Ды як я адвяду?.. Т у м б а ч к а — Пашлі ты іх! П с і х — Куды? Т у м б а ч к а, паказваючы — Сюды во!.. У... П с і х — У… Т у м б а ч к а — У… П с і х — Не, не магу!.. Т у м б а ч к а, паварочваючыся задам — Магу во гэтак стаць. У зад прасцей паслаць… П с і х — Які ж у свеце голад На лаянку!.. А чалавеку голас Бог даў, каб ён па-людску размаўляў. Т у м б а ч к а — Калі Гасподзь што-небудзь ім і даў, Дык не сказаў ім, што! П с і х — Не, так здаецца! А ў іх душа… Т у м б а ч к а — Ага, з гаўна… П с і х, выходзячы — І сэрца… Жыццё іх мяла, доля іх сякла І трушчыла, і біла на асколкі!.. Хто басанож ідзе, той бачыць, колькі Паўсюль цвікоў… ашчэпкаў… друзу… шкла… Г р ы ж а, гледзячы ўслед П с і х у — Мы для яго ашчэпкі… Тваю маць! А м а р г а д о н — Ён так сказаў, што лепей не сказаць. Пара канчаць. А п е н д ы ц ы т — Чакай! Мы ж пачакаць Дамовіліся… Селі, селі, селі!.. Чакаем… А м а р г а д о н — Як вам страшна паміраць… Што мне зрабіць, каб вы павесялелі? Г р ы ж а — Гарэлкі дай! А м а р г а д о н, кідаючы бутэльку — Гарэлкі? Без праблем. Г р ы ж а, злавіўшы бутэльку — Чароўная! А п е н д ы ц ы т — Святая!.. Б е з Д ы я г н а з у — Тая!.. Г р ы ж а — П’ем! Гэй, Тэлевізар! Тумба! Т у м б а ч к а — Шклянкі даць? Г р ы ж а —Граць і спяваць! Мы будзем паміраць! Т у м б а ч к а — А што спяваць? Г р ы ж а — А што ў душы тваёй!.. Т у м б а ч к а — Ёсць за здароўе. Ёсць за… упакой. А п е н д ы ц ы т — Усё адно! Будзь, Грыжа! Г р ы ж а да Б е з Д ы я г н а з у — Будзьма! Б е з Д ы я г н а з у да Т у м б а ч к і і Т э л е в і з а р а — Граць! Спявайце, скрынкі! (Да А м а р г а д о н а) Я хачу скакаць!.. А м а р г а д о н — Скачы… Б е з Д ы я г н а з у — Скачу! А м а р г а д о н — А што прапанаваць Ты мне хацеў? Б е з Д ы я г н а з у, дастаючы картку — Амэрыкан экспрэс! А м а р г а д о н, гледзячы на картку — American Express?.. Б е з Д ы я г н а з у — Тут сто мільёнаў! Без… Без драбязы! А м а р г а д о н — Якой? Б е з Д ы я г н а з у — Украў мільён! А м а р г а д о н — Сам у сябе? Б е з Д ы я г н а з у — Прывычка!.. А м а р г а д о н забірае ў Б е з Д ы я г н а з у картку і паціскуе яму руку. А п е н д ы ц ы т да Г р ы ж ы п р а Б е з Д ы я г н а з у — Грыжа, ён… Ён адкупіўся!.. Г р ы ж а — Бачу! Задарма! Пустая картка… (Да А м а р г а д о н а) А калі няма, Мільёнаў — што тады? А м а р г а д о н —Хоць што давай. Г р ы ж а — Гарэлкі хочаш, га? А м а р г а д о н — Маёй? Ну, налівай… (Перадумвае і забірае ў Г р ы ж ы бутэльку) Не, сам налью… (Налівае сабе ўсё, што ў бутэльцы) Г р ы ж а — А мне?.. А м а р г а д о н, выпіваючы — Амаргадон — не донар! Г р ы ж а, аблізаўшыся — Амаргадон, а ў вас, Амаргадонаў, Гандоны ёсць? А м а р г а д о н — У нас няма гандонаў. І калі б ты аддаў мне свой гандон… Г р ы ж а — Дык што?.. Ты б за гандон?.. Амаргадон?.. А м а р г а д о н — Так, за яго, бадай што… Г р ы ж а — Адпусціў бы?.. А м а р г а д о н — На ўсе бакі. Г р ы ж а — Які дэбіл! Забіў бы!.. А м а р г а д о н — Каго? Г р ы ж а — Сябе! А м а р г а д о н — Ды кінь! І так памрэш!.. А п е н д ы ц ы т — Амаргадон, а хабар ты бярэш У выглядзе душы… ці, скажам, духу? А м а р г а д о н — Не, не бяру! А п е н д ы ц ы т — Амаргадон, паслухай, Вазьмі!.. А м а р г а д о н — Ды я не чорт! Начорта мне твая Душа здалася!.. А п е н д ы ц ы т — Дык жывая… Я Прашу цябе… І ночы ўсе, і дні Баліць, баліць, баліць… А м а р г а д о н — А мне што з ёй рабіць?!. З тваёй душой?.. А п е н д ы ц ы т — Ну, спаліш у агні… Ці прадасі… А м а р г а д о н — Каму?.. Г р ы ж а — Амаргадон, вярні Чароўную!.. А п е н д ы ц ы т, рвануўшы на грудзях кашулю — Вазьмі!.. Г р ы ж а, узяўшы працягнутую А м а р г а д о н а м бутэльку — Пустая… А м а р г а д о н да А п е н д ы ц ы т а — Без патрэбы Твая душа! А п е н д ы ц ы т — Я з ёй памру! А м а р г а д о н — Памры! А п е н д ы ц ы т — Тады да споведзі!.. Так б’е! Пад дых! Пад рэбры! Хачу пакаяцца!.. Г р ы ж а — Ну, кайся… Гавары, Што хочаш… Б е з Д ы я г н а з у — Пачакай! Мы не глынулі… Г р ы ж а, пераварочваючы бутэльку і аддаючы яе Б е з Д ы я г н а з у — З пустой?.. А п е н д ы ц ы т — Мая дачка памерла… Б е з Д ы я г н а з у, намагаючыся выціснуць з бутэлькі хоць кроплю — Чулі!.. Г р ы ж а — Ты мучыўся, пакутваў, гараваў… А п е н д ы ц ы т — І краў калготкі, портачкі, кашулі, Дзіцячую апратку краў і краў. І неяк спёр сукенку ільняную… Прыгожую!.. Квяцістую такую… А я Кацюшу ў белай пахаваў, І смерць мне ў белай снілася… Я стаў Баяцца смерці! Не даваў заснуць Мне гэты страх!.. І пераапрануць Я вырашыў дачку… І выкапаў… Яна У той сукенцы белай: “Сатана!..” — Крычыць!.. А я з яе сукенку зняў… Пайшоў — і ўспомніў, што не закапаў!.. Прыбег на могілкі — пустая!.. Б е з Д ы я г н а з у — Што?.. А п е н д ы ц ы т — Магіла!.. Няма дачкі!.. А м а р г а д о н — Гуляць пайшла!.. (А п е н д ы ц ы т, не ведаючы, што рабіць, забірае бутэльку ў Б е з Д ы я г н а з у, спрабуе нешта высмактаць, пуста цмокае) —Ты сіла, Амаргадон… Г р ы ж а да А п е н д ы ц ы т а — Як яе звалі?.. А п е н д ы ц ы т — Каця. Г р ы ж а — Такая ўся гарэзлівая?.. А п е н д ы ц ы т — Так… Як ластаўка… Званочак срэбны ў хаце… Г р ы ж а — Вось тут радзімка? А п е н д ы ц ы т — Так… Вось тут радзімка… Г р ы ж а — І колькі ёй было?.. А п е н д ы ц ы т — Дзіця… Зусім дзяўчынка… У тую восень споўнілася восем. Г р ы ж а — Памерла ўвосень? А п е н д ы ц ы т — Так, памерла ўвосень… Г р ы ж а — Тады ёй прывітанне ад мяне! А п е н д ы ц ы т — Ёй?.. Ад цябе?.. Г р ы ж а — Што? Не казала? А п е н д ы ц ы т — Не… Не казала… Г р ы ж а — Трэба ж… А крычала: “Я татку раскажу!..” А п е н д ы ц ы т — Пра што ты, Грыжа?.. Г р ы ж а — Мала Пацешыўся я з ёй … А п е н д ы ц ы т — Ты з ёй?.. Пра што ты, Грыжа? Т е л е в і з а р — Лухту вярзе, не слухай! Т у м б а ч к а — Не-на-ві-джу!.. А п е н д ы ц ы т — Пра што ты, Грыжа?!. С я с т р а, уваходзячы — Псіх памёр… Т э л е в і з а р — Ад рака? С я с т р а — Не, не ад рака. У яго ніякай Пухліны не было. Т у м б а ч к а — Дык ад чаго?.. С я с т р а — Ад нечага таго, Што ў рэчах не баліць, а толькі ў чалавеку. Т у м б а ч к а — Душа? Т э л е в і з а р — Душа? А м а р г а д о н — Душа?.. Дык гэта нейкі Фантом. (Да Т у м б а ч к і і Т э л е в і з а р а) Вось вы жывеце без яе, Як рэчы — і чаго вам не стае? Усё ў вас ёсць! І больш, чым у людзей… Ну, дзе душа? Тут?.. Тут яна?.. Нідзе Яе няма! Памёр ён ад рачку… А, зрэшты, ўсё адно! Пара мне!.. А п е н д ы ц ы т — Пра дачку Ты чуў, Амаргадон?.. А м а р г а д о н — Не чуў! Цяпер вы самі З сабою разбірайцеся… Гуд бай! Т у м б а ч к а ўслед А м а р г а д о н у — Глядзіце… гэта ж ён!.. ну, той… які з вусамі… Без галавы… Б е з Д ы я г н а з у — Куды?!. Лаві яго! Хапай!.. Стой, свалата! Амэрыкан экспрэс!.. Г р ы ж а — Дык гэта ж чорт быў… Б е з Д ы я г н а з у — Сто мільёнаў Без Драбязы!.. Ой, гора мне! Ой, ліха! Г р ы ж а — Чорт!.. Чорт прыходзіў за душою Псіха! С я с т р а — Ды Бог яе забраў… Ён ціха-ціха І светла, быццам свечка, пагасаў… За вас маліўся… Г р ы ж а — Лепш бы ён паслаў Усіх нас!.. А п е н д ы ц ы т — Грыжа, што ты мне сказаў Пра Кацю?.. Г р ы ж а — Ды забудзься! Чорт паблытаў! А п е н д ы ц ы т — Дык ты трындзеў?.. Г р ы ж а — Трындзеў! Б е з Д ы я г н а з у — А так трындзеў, нібыта Так і было… Т у м б а ч к а, падыходзячы да А п е н д ы ц ы т а, каб забраць у яго бутэльку — Пайду і здам я шкло. А п е н д ы ц ы т — Мы разам пойдзем, Тумба… Дай руку… Б е з Д ы я г н а з у да Т у м б а ч к і — Не падыходзь! А п е н д ы ц ы т, ставячы ў Т у м б а ч к у бутэльку і беручы з яе нож — Во гэты ў перадку Нашто табе? Тырчыць, як сук! (Адсякае) Т у м б а ч к а — Ой-ёй… Б е з Д ы я г н а з у да А п е н д ы ц ы т у — Ты… сука… гэта ж мой… А п е н д ы ц ы т — Ягоны ён ці твой, Якая розніца! Ты што — не сукаваўся?!. Б е з Д ы я г н а з у — Дык не з дачкой тваёй!.. А п е н д ы ц ы т, кідаючы яму “сук” — Тады вазьмі!.. (Да Г р ы ж ы) Не ўсцаўся?.. Не абдрыстаўся ты?.. Г р ы ж а — Кінь нож! Ды сука буду — Я ўсё змандзеў! А п е н д ы ц ы т — Ідзі сюды, паскуда! Ідзі сюды!.. Гарэзлівая?.. З ёй Ты мала цешыўся?.. Дык зараз ты са мной Пацешышся!.. Ты! Педафіл! Гандон! Г р ы ж а — Вяжы яго! Ён з глузду з’ехаў! Ён Зарэжа ўсіх! Б е з Д ы я г н а з у — Валі яго! Вяжы! Трымай! Закручвай! (Спавіваюць А п е н д ы ц ы т а прасцінамі) Зверху! Па нажы! Бі! Дабівай!.. (Да Т у м б а ч к і) А ты чаго стаяла, Як тумба! Т у м б а ч к а — Фу!.. Як лёгка зразу стала Без гэтага… Цягаць няпроста вам Сукі такія… Б е з Д ы я г н а з у — Сам сябе я, сам Абезгаловеў і абесхрэнячыў. А лёг здаровым… Т э л е в і з а р — Failure… Б е з Д ы я г н а з у — Што? Т э л е в і з а р — Няўдача… Б е з Д ы я г н а з у — Як думаеш, сястра: не прырасце? Во тут… Ці тут?.. Вышэй… На жываце… С я с т р а, махнуўшы рукой — Не галава. Прафесар прысабача. Б е з Д ы я г н а з у — Вось будзе дзіва… С я с т р а — Ды якое дзіва! Такое ў дурня кожнага!.. Б е з Д ы я г н а з у — І вам Яно не ў радасць? С я с т р а, паказваючы пад горла — Во!.. Але цярпліва Трываем… Што за радасць — сук саплівы!.. Т у м б а ч к а — Ад радасці такой пайду я посуд здам. Т э л е в і з а р — Адну бутэльку? Т у м б а ч к а — Так, адну бутэльку. Хоць штосьці з усяго… Т э л е в і з а р — На карамельку Амерыканскую… Т у м б а ч к а, узяўшы цукерку — І фанцік залаты. Багатая Амерыка. Т э л е в і з а р — А ты?.. Т у м б а ч к а — А я бутэльку маю! Во!.. Т э л е в і з а р — Пустую… Т у м б а ч к а — Пустую, ды затое залатую, Чароўную... Т э л е в і з а р — Даруй мне… Т у м б а ч к а — Я дарую… Я даравала ўсім… І развітацца Хачу… Т э л е в і з а р — Застанься! Т у м б а ч к а — З кім тут заставацца?.. (Узіраецца ў твары) Бывай, сястра! Ці ты са мной?.. Б е з Д ы я г н а з у, заступаючы С я с т р ы дарогу — З ёй братні У нас саюз… Т у м б а ч к а — Дзе Братні? У вар’ятні? (Да С я с т р ы, выходзячы) Што тут цябе чакае? Толькі здзек… Д о к т а р, уваходзячы і размінаючыся з Т у м б а ч к а й — Мы так усе чакалі новы век, Так спадзяваліся на перамены — І дачакаліся… Паўсюль падман, падмены: Не зразумець: Дзе рэч, Дзе чалавек?.. Вось кнігі Псіха… Тут не пра вайну, Не пра нянавісць… Пра любоў, пра Бога… Вы іх чыталі?.. Г р ы ж а — Тумбачка адну Чытала… Пра любоў… І я чытаў… І многа, Калі вычыўся ў школе. А цяпер — Вунь тэлевізар… Радыё… Газеты… Б е з Д ы я г н а з у — Прафесар… Доктар… Д о к т а р — Што?.. Б е з Д ы я г н а з у, паказваючы “сук” — Прышыеце мне гэта?.. (Д о к т а р ківае). І, можа, павялічыце памер? Д о к т а р — На колькі? Б е з Д ы я г н а з у — На… на… на… А п е н д ы ц ы т, качаючыся па падлозе — Ды гэта ж… канец свету! А Псіх трындзеў: у Бога! Богу вер!.. А дзе ён, Бог? Ну, дзе ты, Бог?.. Ну, дзе ты?!. А р м а г а д о н, з’яўляючыся — Я тут. Г р ы ж а — Ну, вось і свежанькі вар’ят. Д о к т а р — Як Псіх казаў: з’явіўся акурат… Г р ы ж а — Ты хто? А р м а г а д о н — Армагадон! Г р ы ж а — Арма?.. Ну, добра, добра, добра… Нас тут няма. Да вас кліенты, доктар! (Гледзячы ў залу) Вунь колькі... Сотня… Тысяча… Мільён… Д о к т а р, уважліва разглядваючы А р м а г а д о н а — А як дазнацца, ці сапраўдны ён?.. Г р ы ж а — Калі з бутэлькай, дык Армагадон! Канец першай дзеі. Працяг будзе.