Архіў нумароў:

Тацяна Пузенка

_____________________ У снах да зор лячу з табой. Вершы	* * * Сэрца-post-рэхава пасьля – агрэхава пасьля – грэхоўна мне – не ўсё роўна! па Dao-шляхах з нябыту мінаючы post ДАІ я да падсумленьня выйду дзе Вертэр яшчэ жывы finita la tragedia пад расейскім найменьнем ГОСТ у бога, якога асьвеціць modern-forever-post пад коўдру арыстакрата вычварыць з цела рух пад коўдру нашага брата ня цела, а цэлы дух Сэрца-post-рэхава пасьля – агрэхава пасьля – грэхоўна мне усё – роўна! * * * Як кожнаму — сваё, дык мне — былое. Няхай маё імя — ня Хлоя, няхай ты думаеш пра злое... Але у безьлічы дзяўчын і я кахаю без прычын, і ў снах да зор лячу з табою... * * * Па Фарэнгейту, па Цэльсію, па барабану хлопчыку-гею да Дульсінеі і да Венеры Мілоскай! Інтэррэальны безабаронны мегафеномен неафіцыйна і безпрынцыпна ведае, любіць, творыць! * * * Яшчэ табе сябе не абяцала, але ўжо не магу забараніць... Мне сэрца джала вострае працяла, а на душы бязьлітасна імжыць. * * * У стане суцэльнай страты, дзе мне не належыць розум, дзе сэрца цалуе краты, а вусны каўтаюць сьлёзы, у вэрхале творчай сечы сярод гарадское цішы — я вам прызначаю стрэчу, дзе трэці, вядома, лішні. * * * Шкло... лопаецца ад гуку, ці хутчэй – ад спуду праз пудовую поўню: у мяне агіда да sex’у хістаньні апоўначы і хібы ў спакушэньні sex і грэх sex і стрэс sex і агрэст салодкі і гідкі, ён мой гід па разьбітым шкле, што ня вытрымала велізарнай плошчы майго абурэньня «Не-е-е!» Агрэст рассыпаны на скрыліках вострых агеньчыкаў... Хочацца есьці.