Архіў нумароў:

Алесь Разанаў

_____________________ Столькі і гэтулькі. Пункціры	* * * Здолела: дол услала мелодыяю завея. * * * Спалены – абмывае плынь палі: мост. * * * У споведзі дрэвы: сюдою ідзе навальніца – суддзёю. * * * Сухмень: у пяску купаецца верабейка. * * * Можа, адчыніцца?!. Ў браму грукаем - я і гром. * * * У снезе яліна: жанчына спынілася і глядзіць. * * * Доўгая вестка – вербы ўслухоўваюцца ў ручай. * * * Няўежлівыя?!. Крыўдліва чакаюць дзічкі зімы. * * * Такая і гэтакі: талакуе з маланкай дождж. * * * Срэбнае і залатое – бяроза латае зрэбнае: краявід. * * * Ветрана: настаўляе за рэчкаю рукі жанчына галасніком. * * * Згубіўся гадзіннік: стаю - знікаюць людзі ва ўсе бакі. * * * Саломіны ссоўваюцца – іржышча уражанае: само?!. * * * З чырвонага золата – абступае на рынку гурмою мароз хурму. * * * Але, павальнее!.. – Лілея палоніць плынь. * * * Ноч. Адмыкае маланка імгненні: ўваходзь!.. * * * Скошаная – каштуе вецер траву. * * * На крызе варона: нешта не так?!. – Вакол круцяцца качкі. * * * Наслалася снегу столькі і гэтулькі: у слаты чыстая столка. * * * У Вільні туман – у твары ўглядаецца даўніна. * * * Цяку, дзе хачу!.. – Залева натхняе – бурліць ручай. * * * Ростань: пустыя куты, а нешта ўсё роўна забыў. * * * Паклалася сцежка на возеры: хтось мае дайсці да сонца?!. * * * Свеціцца выйсце: у неба ўпадае Рэйн. * * * Дзівіся!.. – Маладзіка выводзіць вечар у людзі. * * * Штука навукі: кавун выстуквае маладзіца. * * * Мо правядзеш?!. Балотам ходзіць бацян у ботах: я ў гамашах. * * * Чырвоныя птахі – дахі ўздымаюць далечыню. * * * Дождж набягае - палае там лес, тут гай. * * * Кракаюць крачкі: у рэчку ўзіраюцца ліхтары. * * * Іголкі ў шкарупіне - з-пад цікуе каштан: каштоўны. * * * Сама пуцявіна - чапляецца павуціна: “Ці ты са мной?!.” * * * Слізгае: ў сцежку ўвёў неба дождж. * * * З’явілася!..- Разграбае певень заўзята леташнюю траву. * * * Вясна на дварэ: узмежкам абы-куды дыбаюць бадылі. * * * Жывыя!.. – Пад лёдам жвавяцца раўчукі. * * * Увязненая – з калдобы лужа ўслухоўваецца у гром. * * * Плысці ці расці? – Затока блытаецца ў трысці. * * * Варушыцца лісце: здзівам захоплена кацяня. * * * Вяртаюцца - перадаюць возера вёслы лодцы. * * * Пабеленыя – ідуць яблыні ў неба. * * * Клікала?!. – Раўчукі збягаюцца ў ручаіну. * * * На свята запрошаныя – уступаю сцежку трыпутніку і дзьмухаўцу. * * * Рэхкаюць – дастаюць жабы з куфэрка гукі. * * * Вырай: махае пудзіла рукавом. * * * Сочаць карчы: касачы заходзяць у глыб запруды. * * * Уджаліла: ў жалі пчала і я. * * * Слупам зрабіўся?!. Жаба лупаціцца на рыбака. * * * Цёмная крыца: крыніцу хавае глыб. * * * Балота – батут. Мы тут!.. – Вітаюцца журавіны. * * * Сцежкай на сцежку легла яліна нягегла: зацяжка увысь ісці?!. * * * Дзівіцца дзень: авадзень у грудзі цаляе мне - камікадзе. * * * Я ў ім: пераходзіць багну са мной напавер аер. * * * Мову займеў!.. Запрудзе радуецца ручай. * * * Вывернутая: звёў з веры вецер сасну. * * * Хмарыцца - марыцца сонечнае рамонку, нябеснае васільку. * * * Маршруты варушацца: ўводзяць лес мурашы ў ашрам. * * * Дажджу налілося: гусь знаёміцца з лужай. * * * Дрэвы бухматыя: хаты ўздымае некуды дым. * * * Змяняецца блізкае: лінзу трымае далечыня. * * * Дзе людзі?!. Грыбы заходзяць у паграбы. * * * У сполаху плот: латошыць залева сад. * * * З поля на волю – гарбуз пхаецца праз агароджу. * * * З кульбай і копашкаю: вядзе бульба бабулю вулкай. * * * Сліпучыя бліскаўкі: наваколле палохаецца адкрыцця. * * * Нябёсы адкрыліся: каля хаты лунае ў квецені бэз - крылаты. * * * Хоча напіцца?!. дах залеву зачэрпвае чарапіцай. * * * З навінамі - нацянькі спяшаецца дождж да нівы. * * * Сцежка адсунулася: пераняла свет бліскавіца. * * * Што ты надумала?.. Рунь чапае салома. * * * Што адбываецца? Адбіваецца спёка ад слепакоў. * * * Прыходжу і адыходжу: хвошча нанова тойсамы дождж. * * * У посахах: пасвіць аер у возеры хвалі. * * * Налёталася - ля плота завея спіць у намётах. * * * Пуста: ідзе да пудзіла бусел. * * * Пахмура: грыбы трымаюць у нетрах ліхтарыкі і ліхтары. * * * Сонца купаецца у смятане і ў малацэ: світанне. * * * Цаляе?!. Так-так: ацаляе дзяцел сасну. * * * Лужа ўсыхае: спяшайся жабкаю стацца, прач!. * * * Выпаў: руцэ да снегу ахвота даткнуцца раптам. * * * Хвалі вагаюцца - намагаюцца узняць са дна глыбіню. * * * Рыхтуецца выстаўка?!. Над стаўком вывешваюць ластаўкі навальніцу.