Архіў нумароў:

Аксана Спрынчан

_____________________ Цяжарнасьць і лёгкасьць Быцьця... Вершы	Ярашу, Альжбэце і Восені Месяц першы Набрыньваем, як пупышкі на вязе – жыцьцё завязваецца ўва мне і ў чорнай вязі літараў... Месяц другі Зьдзіўляюся жыцьцю. Пакуль што больш, чым сьмерці. Зьдзіўляюся сабе. Пакуль што больш і больш. Расьце мой месяц ясны і хутка стане поўняй. І крык майго дзіцяці запоўніць гэты сьвет зьдзіўленьнем ад жыцьця, зьдзіўленьнем ад сябе... Месяц трэці Рушніком выціраю сьлёзы. За дзіцятка, яшчэ не народжанае, удыхаю пяшчотнасьць ружы. Парушынка быцьця – у вока, парушынка нябыту – у думкі. У прагнозе надвор’я сёньня замаўчалі адсотак вільготнасьці... Месяц чацьвёрты Я табе не чытаю дзіцячыя кніжкі. Ты са мной спасьцігаеш самоту і шчасьце... Як народзішся – будуць і казкі, і вершы, у якія паверыш, каб потым вярнуцца... у самоту і шчасьце, спасьцігаючы разам, але ўжо не са мною, жыцьцё, як каханьне... Месяц пяты Ты граеш на леры, шпалеры рве котка. Пранізвае сум, ды зусім не самотна: дзіцятка ўва мне б’е то ручкай, то ножкай. І лера сьціхае, і Восень прыходзіць, вуркоча ціхенька: «Хутчэй нараджайся! Пакуль грацьме лера, мы разам з табой будзем драпаць шпалеры...» Месяц шосты Цяжарнасьць і лёгкасьць Быцьця, невыносная, вынасіць мару дзіцяці пра маму, што заплюшчыла вочы і марыць і ня змораная, а змараная за-сын-ае, за-дачка-е… Месяц сёмы І вось ужо нібыта ліска я, што зьела найсмачнейшы калабок. І нельга мне на сьпінцы паляжаць, а толькі правы бок, а толькі левы бок. Цяпер качуся я, а не іду і, гледзячы ў нябеснае паўшар’е, нібыта поўня, цэласна жыву, хоць ведаю, што ветах мой настане, як толькі прыйдзе час настаць маладзіку... Месяц восьмы Аднойчы жнівеньскім ранкам зьбяжыць ад мяне цяжарнасьць і толькі лёгкасьць Быцьця застанецца для каханага, мяне і дачушкі Альжбэты, пакуль і да яе ня прыйдзе цяжарнасьць, каб потым лёгкасьць ізноў засталася невыносная без цяжарнасьці твайго працягу... Месяц дзявяты Аддаленыя ад усіх, набліжаныя да працягу ў дворыку радзільні таньчым павольны танец пад цяжкі рок маёй відавочнай і тваёй прыхаванай цяжарнасьці... Месяц першы Сонца заходзіць за радзільняй Чырвонае ад крыку немаўляці, якое яшчэ не крычала, калі сонца ўзыходзіць.