Архіў нумароў:

Марына Весялуха

_____________________ Узьнясеньне. Вершы	Паэты Монарыфм Паэты павінны жыць паэтычна: і рэчы раскідваць паўсюль эстэтычна, радкі рыфмаваць скрозь харызматычна, а потым іх крэсьліць і правіць крытычна, дзяўчат спакушаць не заўсёды этычна – ім вершы на памяць зачытваць лірычна, са зданямі ў снах ваяваць рамантычна, ды голад заўжды адчуваць празаічна, за праўду змагацца патрыятычна, з няўдач насьміхацца ня надта цынічна, на творчасьць сваю — глядзець іранічна… …а скончыць жыцьцё – для ўсіх драматычна… 01.11.2007 Узьнясеньне На хвалях ветру і завірухі скрозь ноч лячу. Вярнуць надзею, пазбавіць скрухі цябе хачу… Сагрэю сэрца цяплом далоняў і мар сваіх, Душой адчую твой пульс на скронях яшчэ жывых… Ты усьміхнешся, абдымеш ціха сваім крылом – І ўсё былое, зямное ліха – згарыць агнём… З табою разам па Млечным Шляху – у небавысь. Жыве надзея, няма больш страху… Мы узьнясьліся… 10.01.2007 Трыялет Раздрапаным сэрцам, у шнарах, Скалечанай болем душой Твой вобраз малюю у хмарах Раздрапаным сэрцам, у шнарах. Зноў клічу цябе я у марах, Малітвай, сьвітальнай імшой, Раздрапаным сэрцам, у шнарах, Скалечанай болем душой. 18.03.2007 Дарую Дарую ўсё: і горыч, і тугу, Сьвятло надзеі, боль расчараваньня, І тое, што бяз песьняў не магу… Але табе ня трэба дараваньне… Дарую ўсё: і сум, і боль, і страх, Нясьцерпную пакуту адзіноты І крык адчаю, згублены ў начах, Ды толькі ты пачуць мяне ня хочаш… Дарую ўсё: і тысячы ахвяр, І рэўнасьці нястрыманай павевы… Дарую ўсё табе, о мой Пясьняр!.. За шчасьце толькі слухаць твае сьпевы… Дарую сэрца стогн у абцугах, І тое, што чужы, што не са мною, Што кожная хвіліна – мараў крах, Што кожны момант мой напоўнены табою… Дарую ўсё: мой здратаваны сьвет, Што стала я навек тваёй рабою… Дарую ўсё табе, о мой Паэт!.. За шчасьце быць натхнёнаю табою… 15.01.2007