Архіў нумароў:

Зьніч

_____________________ За мурам. Вершы	Ліст абуранаму сябру ...сцэнар гісторыі напісаны даўно – зьмірэнным Іаанам Багасловам, узьлюбленым Апосталам Хрыстовым: як камень, грэшны сьвет ідзе на дно... ...зьвяроў, што адусюль павыпаўзалі... і зорку – перадсконную – Палын... – усё Сваёй Галгофай Божы Сын пакрыў... і не ў тэатральнай зале... ...таму зьмірайся, браце, й не судзі... нам – толькі крыж маленькі застаецца, што носім, не здымаючы, ля сэрца... сьвет – у руцэ Вярхоўнага Суддзі... * * * ...а дзе абшар Крывіцкай мовы?.. – спытае нас “языкоед”... праз тысячы і зім... і лет – яна люляе Край Хрыстовы... ...і Літургічнай... і дзяржаўнай... і мовай чыстае красы, што лашчыць ружы й верасы... – яна была – з часін прад-даўніх... ...у ёй – і акіян Славянскі... і ручаіны хутароў... ...і дух Хрыстовых сьвятароў – ад Жырава... – і да Аляскі... ...і – далей... па ўсёй зямлі – да Новага Яго Прышэсьця – яна ня змоўкне... ні ў Бярэсьці... ні ў Беластоку... ні ў Крамлі... вянок яе – Сусьвет абвіў... стаў сапраўды – Жыцьця Крыніцай... бо гэта – Мова Плашчаніцы... бо гэта – Мова на Крыві... * * * дух Лейбы Бранштэйна (Троцкага) плыве — Масквой... I Берлінам... Ню-Ёркам... І Тэль-Авівам... — з тэле-экрану скоцкага ... ...горш чым пад даўнім Гунам сёньня плямёнам Хрысьціянскім... у шабашы неа-паганскім Русь Белая – вока тайфуна... * * * ... грукоча... мучае... камечыць... – з самім антыхрыстам – вайна... да Слаўнага Хрыста Прышэсьця – ані!.. – ня скончыцца яна... ...ваенныя карэспандэнты, наш послух – лінія агню... наш павадыр –матыў “memento”... – што апявае вышыню... ...“свая” альбо “чужая” куля – нам, роўна, верныя сябры... і тым, што вечным сном паснулі, нібы зайздросьцім – да пары... ...нам не відаць зямнога раю – тут – мы заручаны журбе... даруем тым, хто ў нас страляе... Гасподзь прытуліць – да Сябе... * * * ...мае белыя строі – у мейсцы сьвятым... апранаю іх – перад Прычасьцем... спапяляецца пекла – у сэрцы маім... і – на міг – усьміхаецца шчасьце... ...потым – цешуся хітрасьпляценьнямі словаў... зачароўваюць мары і мроі... і ў змрок апранаецца сэрца маё... у жалобныя – чорныя строі... ...хто сьвячу майго крохкага шчасьця задзьмуў?.. падміргну – спакушэньням-віхурам... скрушна й вусьцішна гордаму сэрцу майму – на разломе – між сьветам і мурам... * * * ...як уваскрасіць Беларусь?.. су-мовіцца –па-беларуску... ... як уваскрасіць чалавецтва?.. Б о г а ч а л а в е к а — пусьціць у сэрцы... ДАСТАЕЎСКІ ...кажа, як з цемрадзі выйсьці нам... відушчасьць?.. ці сьлепата?.. лепш са Хрыстом – бяз Ісьціны, чым з Ісьцінай – без Хрыста... ...МЕНСК, 1941-1944 ... Адзін з маіх найпершых успамінаў з далёкае пары вайны Айчыннай ...іду я – хлопчык, мусіць, трохгадовы – ад дабрадзеяў – Гусевых – дадому – ... ...Мікола Йваныч Гусеў быў мастак... партрэты маляваў – звышадмыслова... (нямецкіх афіцэраў) ... адным словам, пры ім ня быў галодны я, бядак... дарэчы, ў сваёй хаце, пад страхою, ён прытуляў і нашых партызан... прытулку больш надзейнага, чым там, знайсьці было няпроста – той вайною... ...дык вось, іду аднойчы я дахаты... (яшчэ далёка да сустрэчы з татам – прыгожым лейтэнантам, што прынёс ласункаў торбу, да якой прырос вечна галодны я (часоў нямецкіх)... а потым – сыты (увесь час савецкі)... ...дык вось: іду... садзіцца сонца ў хмары... ў суквецьці фарбаў – сэрцайкам тану... забыўся пра нягоды, пра вайну... пра цельца крохкае сваё... – і ў марах – без успамінаў, без Зямлі – йсную, абняўшы ўвесь Сусьвет тугой салодкай... анёлаў крылы – цеплынёй дрыготкай – бы атулілі немачнасьць маю... ...нябачны Бацька быццам пазіраў на немаўлятку... лёс ягоны важыў... і, пэўна ж, ведаў, што калісь ён скажа й пра гэты ўзьлёт – як высьпее пара... ТАЙНА ХХ ВЕКУ ...Лейба Бранштэйн і Язэп Джугашвілі трон акрываўлены не падзялілі?.. мысьліце спрошчана і нячыста тайну былога семінарыста...* * * ...век мажных фаліянтаў адышоў... цяпер – час дыскаў і лісткоў маленькіх: хапае колькіх словаў ці вершаў жменькі – каб палілася кроў... БЛІЖНЯМУ ...дэман ня можа тварыць: лёс яго – толькі бурыць... помні не мімаходзь: Творца – адзін Гасподзь... дзеюць і Той, і той – нашай з табою рукой... ГІМН БЕЛАЙ РУСІ Музыка Агінскага ...Краю мой, Ты палёг у сэрцы зямлі, Еўропаю названай... пакрыты Плашчаніцаю – Хрыстом... пакліканы – Апосталам... хрышчоны – Раўнаапостальным у веры Праваслаўнай... ратуешся – малітвай і пастом... – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – і ў Польшчы... і ў Нямеччыне... – паўсюдна, дзе дух чалавечы ратуецца ў Царкве... – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – – і ў Бельгіі... і ў Ангельшчыне... паўсюдна, дзе памяць вечная схіляецца ў журбе... – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – – ў Амерыцы... і ў Аўстраліі... паўсюдна, дзе з сьмерці паўсталі, – хто не забыў сябе... – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – ... у Піцеры... і ў Маскве... ў Сібіры... і ў Кітаі... з нябыту Яна ўваскрасае... – Жыве Беларусь!.. – Жыве! – ...ля сэрцаў, сьляпых і глухіх, – крывавячы губы і скроні, – лятуць і лятуць тыя коні... – па гонях сваіх і чужых... ...лунаюць бель – чырвань – і бель у золаце і блакіце... то – нібыта золак у жыце ўзыходзіць Царквы карабель... ...у сэрцы і ў галаве – дзе цені шаленства і горасьць – Жыве Падабенства і Вобраз... – Жыве Беларусь!.. –Жыве! – ...Краю мой, Ты палёг у сэрцы зямлі, Еўропаю названай... пакрыты Плашчаніцаю – Хрыстом... пакліканы – Апосталам... хрышчоны – Раўнаапостальным у веры Праваслаўнай... ратуешся – малітвай і пастом...