На гэтым тыдні ў нашай рубрыцы - нізка вершаў Антаніны Хатэнка "Наросхрыст".

Ува мне прасціраецца лён
пракаветнае цішы блакітай. 
Недзе тут небакрайна пралёг
век, у вены мае пераліты.
...

Ну вось, і пачала паціху атачаць нас імгла меланхалічнай восені.
Такому флегматычнаму часу якраз, асабліва ў выходныя дні, спрыяе няспешнае роздумнае чытанне. Найперш мастацкай літаратуры. Нашага разліву, як кажуць, беларускай, сучаснай. То – чарговы «Дзеяслоў» вам у рукі.