Архіў нумароў:

Ніл Гілевіч

_____________________ Па чужых узорах. Танка і гекзаметры	Танка * * * Злуюцца, крычаць: “Дакуль ты іх будзеш сьніць— Вершы аб волі?” Злуюцца... А хіба ж я Снам у сьне загадаю? * * * Задыхаюся. Не хапае паветра — Бы ў душагубцы. А стаю на пагорку, Пад небам, сярод палёў. * * * Што гэта ў цемры Сьвеціцца там, дзе клады? Ледзь здагадаўся: Фасфарасцыруючы, Мова выходзіць з магіл. * * * Памяць маленства: Над чорным полем – імжа. Сагнуўшыся ў крук, Грэбае мама ральлю І кідае ў кош бульбу. * * * Усё пасьпела Адкрасаваць у пару, Яшчэ за цяплом, Толькі “бабіна лета” Ізноў апаліў мароз. * * * Сядзіць і плача, А чаго — не гаворыць. І страшна спытаць — Каб не пачуць такое, Што й сам зальюся сьлязьмі. * * * Доўгі летні дзень Зглуміў на прыіску слоў. А ўвечары ў двор Аднекуль прыплыў дымок — Напомніў, што ёсьць жыцьцё. * * * Дожджык уночы Яблыньцы каля ганку Штось шэпча. І мне Ня хочацца ў хату йсьці — Наўспамінаюся хоць. * * * Кветка за кветкай, Адцьвіў і пажух няўзнак Мой агародчык. Сумна. Бо скора, відаць, Адцьвіце мне і сонца. Гекзаметры * * * Сёньня, о Муза, аддай ты належнае ў песьнях і одах Сыну Радзімы, калісьці вялікай, магутнай і знанай, — Сыну, што гэтак бясстрашна і доблесна, і гераічна, Гледзячы ў вочы, цалуе з прыцмокам руку “дабрадзею”. * * * Вось і прысьпела пара выбіраць і плаціць па галоўным, Самым вялікім рахунку. І чым жа яго ты аплоціш? Думай жа! Думай сягоньня, калі не дадумаўся ўчора. Заўтрага можа ня быць. Ну а будзе — дык думай і заўтра. * * * Я на тым сьвеце зусім не зьдзіўлюся, як раптам па часе Знойдуць нашчадкі нятленнымі мошчы мае ў дамавіне. Гэтым, Заіл, я табе абавязаны буду: штодзённа Бальзамаваў пры жыцьці ты мяне сваім ядам гадзючым. * * * Думаў, Заіл, я імя тваё рыфмай прыпрэгчы да тэксту — Так, каб сугучча было і па форме і зьместам таксама, Дый перадумаў. Чаму? Бо ты добрае рыфмы ня варты. Тою ж, якое ты варты, ня хочацца брудзіць аловак. 2ОО2, студзень-ліпень.